augustus 2013
Eigenlijk was het de bedoeling om een nieuwe voorstelling te schrijven voor Harrie Jekkers, de opvolger van Het geheim van de lachende piccolo, zijn derde cabaretsolo.
Harrie had een voorkeur voor een voorstelling als Twee keer drie kwartier, zijn eerste cabaretprogramma, waarin de nadruk lag op de liedjes en minder op de verhalen en conferences.
En verder wilde hij niet langer terugvallen op weer een Haags typetje als Rik of Ome Jan. Hij dacht eraan om met een band op stap te gaan. Dus moesten er liedjes worden geschreven.
We hebben een aantal pogingen ondernomen een nieuwe voorstelling vlot te trekken, maar op een vaag idee na (Kunnen we geen ode aan je gitaar schrijven, als constante in je leven en daar de
liedjes en verhalen aan ophangen?) en een enkel lied (19 juni, een dag als alle dagen tot het de sterfdag werd van Harrie’s vader), schoot ons niets te binnen.
Dit was het dan, dachten we tot we er al pratend achter kwamen dat we al twintig jaar samen liedjes schreven en al dertig jaar bevriend waren. Zouden we daar geen voorstelling over kunnen maken?
Een jubileumvoorstelling, beginnend met het allereerst lied dat we samen schreven, Het lijk, en eindigend met ons mooiste verhaal: Ballade van de Dood.
Dit idee hield wel in dat ik met nul podiumervaring het theater in moest, mijn glansrol als Bonestaak in Bulletje een Bonestaak even buiten beschouwing latend. Ik heb er maar niet te lang over
nagedacht anders had ik het nooit gedurfd.
Woensdag 22 september 1999 was in theater de Tobbe in Voorburg de eerste try-out van Jekkers & Koos: Het verhaal achter de liedjes.Die avond noteerde ik in mijn logboek:
D-day: eerste optreden Jekkers & Koos ging boven verwachting goed. Op 3 vragen heb ik positief antwoord:
1. Kan ik het, blijf ik overeind?
2. Harrie en ik samen, werkt dat?
3. Is de tekst goed?
Het publiek heeft genoten, staande ovatie. Het is wel te lang, ruim twee uur.
Twee seizoenen traden we op met Jekkers & Koos, zonder uitzondering voor uitverkochte zalen, zodat we besloten nog een extra staartje te spelen, waaronder een voorstelling in Het
Nieuwe Luxor, Carré en het Circustheater.
De voorstelling was een mooie aanleiding om onze liedjes te bundelen. Aanvankelijk wilden we alle liedjes opnemen, ook de kinderliedjes, maar Jaco Groot van De Harmonie stelde voor die apart uit
te geven.
Ik schreef een motto, Harrie het nawoord en samen bekeken we welke liedjes in aanmerking kwamen om gebundeld te worden in Achter de Duinen, zoals het boek ging heten.
Zondag 30 april 2000 werd tijdens een extra-voorstelling in Diligentia in Den Haag het boek gepresenteerd. Eerst werd het boek op het podium plechtig onthuld, als gold het een monument, waarna
Harrie het eerste exemplaar uitreikte aan zijn moeder:
‘…niet omdat ze als laatste der Mohikanen nog leeft, nee, zelfs als de ouders van Koos en mijn vader nog hadden geleefd, dan nog had mijn moeder het eerste exemplaar gekregen.’
Aansluitend las hij een fragment voor uit zijn nawoord:
‘Wij waren Hagenezen en muziek voor ons, was het Cocktail Trio, Eddy Christiani en vreemd genoeg ook Johny Jordaan. Zelf muziek maken was er helemaal niet bij, maar om de een of andere
duistere reden vond ik als kind alles interessant wat geluid kon maken. Sinterklaas begreep dit en van haar kreeg ik dus elk jaar wel iets in die richting: een speeldoosje, een stel sambaballen,
een mondharmonica en zelfs een blokfluit met bijbehorende klavarscribomethode. Als ik met mijn blokfluit de voorkamer binnenkwam wisten mijn broer en mijn vader niet hoe snel ze weg moesten
wezen. Mijn moeder echter luisterde geduldig naar mijn muzikale vorderingen, eerst op blokfluit, later op gitaar.’
Achter de duinen bevat 68 liedjes die Harrie en ik, samen of alleen, hebben geschreven en die zijn uitgekomen op lp of cd, beginnend met Laat mij maar alleen uit 1982 tot 19
juni uit 2000. Dit laatste lied is te vinden op de cd achterin het boek met vijf niet eerder uitgebrachte nummers.
Voorafgaand aan onze liedjes staat bij wijze van motto de tekst Achter de duinen, een vrije bewerking die ik maakte van Between van Loudon Wainwright III:
Achter de duinen ligt de zee
Daartussen ligt het strand
De zee dat is mijn moeder
En mijn vader is het land
Ik daartussen ben het kind
Spelend in het zand
Nog geen idee waarheen te gaan
Naar zee of naar het land
Twee voeten in de aarde
Mijn hoofd hoog in de wind
Ben ik mijn vader en mijn moeder
Ben ik mijn eigen kind
Eert uw vader en uw moeder
Zoek je zelf een thuis
Op het land, weg van het strand
Of bouw een schip als huis
Achter de duinen, de liedjes De Harmonie 2000
Dit was aflevering 27 van Het verhaal achter…
Volgende aflevering: Keizer