Schrijfblok
Ik kreeg Man zonder rijbewijs cadeau, het nieuwste boek van Oek de Jong. Ik begreep de knipoog, die was er vet genoeg voor. Ik rij geen auto en anders dan Oek de Jong die op zijn 66ste nog rijlessen gaat nemen, zie ik mezelf niet meer achter het stuur kruipen. Ik heb dat één keer gedaan, en dat was genoeg. Ik deelde als student een Citroën met twee vrienden bij wie ik in huis woonde, gekocht voor de vakantie met de bedoeling de auto na de vakantie weer te verkopen, het liefst met winst....
In het begin keek ik er nog van op, van de generaals binnen- of buitendienst die in uniform, zwaar van de onderscheidingen, plaatsnamen aan de talkshowtafel om verslag te doen van de laatste strategische ontwikkelingen in de oorlog in Oekraïne. Inmiddels verbaas ik me niet meer over hun alom aanwezigheid op TV. In de jaren zeventig hing er aan de muur van mijn studentenkamer in Leiden en later in Utrecht, de legendarische verkiezingsposter van de PSP, de Pacifistisch Socialistische Partij, een...
Op de vooravond van mijn zeventigste verjaardag keek ik naar Blijven gaan, een ontroerende documentaire op NPO2 van Anneloek Sollart waarin ze een jaar lang op een Rotterdamse sportschool vijf Rotterdammers op leeftijd volgde, met nuchtere namen als Jan, Leen en Rietje. Oude zielen in breekbare lichamen, gemiddeld tien jaar ouder dan ik. Ik keek naar mijn voorland, waar ik al met één been in sta. Goed, ik kan nog altijd mijn sokken staand aan trekken en ik speel nog elke zondag een potje...
Kees van Kooten is een groot bewonderaar van de Amerikaanse dichter Billy Collins. In Zo wordt u gelukkig (De Harmonie 2010) vertaalde hij zesentwintig van Collins gedichten, voorzien van commentaar. Van Kooten sprak over de dichter in het programma De Taalstaat, waarin hij vertelde over 180 poems, een actie van Colins om de schooldag te beginnen met een gedicht, te horen via het geluidssysteem en dat wegens succes is voortgezet onder de titel 180 poems en more. Van Kooten: ‘De leerlingen...
Afgelopen woensdag stond de intercity naar Enschede ter hoogte van Gouda urenlang vast. Ik moest denken aan mijn moeder, die in de jaren zeventig regelmatig de intercity naar Groningen nam om op bezoek te gaan bij mijn zus die destijds in een dorpje op de grens van Groningen en Friesland woonde. Op dergelijke lange treinreizen maakte ze - zuinig als ze was - gebruik van haar vrij reizen dag. Nadat Molukkers in 1975 in Wijster en twee jaar later bij De Punt een trein hadden gekaapt en passagiers...
Ruim 90% van de theezakjes zijn inmiddels composteerbaar, dus mogen ze nu officieel bij het GFT-afval. Het lipje mag bij het oud papier. Pickwickdrinkers moeten er wel aan denken eerst de vraag op het lipje te beantwoorden, belangrijke levensvragen als: Als je iets tegen de wereld zou kunnen zeggen, wat zou het zijn? Bij wie kun jij je hart luchten? Hoe sta jij bij je vrienden bekend? In welk land zou je het liefst willen wonen? Met wie heb je al lang niet meer bijgepraat? Van wie zou jij de...
Voor hij het woord gaf aan twee snotterende kleindochters liet de kraai van dienst zijn gedachten gaan over bloemen, die er zijn, zo zei hij, in soorten en maten. ‘Bloemen die lekker ruiken, bloemen die mooi zijn om te zien, bloemen die lang leven, bloemen die kort leven.’ Het ontbrak er nog maar aan dat hij zijn praatje niet afsloot met: schuin afsnijden, in lauw water. Gelukkig beperkte hij zich verder tot het aankondigen van de sprekers: kleinkinderen, de oudste zoon en buren, waaronder...
Er is nog niets gebeurd, alle tellers staan op nul, het nieuwe jaar ligt als een leeg vel papier voor me, klaar om te worden beschreven. Ik staar ernaar met de ingehouden adem van het kind dat ik ooit was en dat zojuist een nieuw taalschrift van de meester heeft gekregen, mijn in inkt gedoopte pen zwevend boven het papier. Zolang ik er niet in schrijf, heb ik geen fouten of vlekken gemaakt. Ik zie mezelf staan aarzelend bij de poort van mijn ouderlijk huis, het is ochtend en winter, het heeft...
Het pad ligt voor ons open/we hebben maar te gaan, zijn de openingsregels van een kwatrijn waarmee ik familie, vrienden, kennissen en zakenrelaties het nieuwe jaar in stuurde, mezelf trouwens ook. De regels vonden hun oorsprong op Terschelling in september van het afgelopen jaar. Ik trapte ze op de fiets omhoog. Toen luidden de regels nog: We hadden moeten blijven fietsen/dan was er niets gebeurd. De wereld stond in de fik en fietsend door het duinlandschap tussen Formerum en Hoorn, wenste ik...
Ik heb altijd een pleurishekel gehad aan het woord pubers, zeker toen ik er zelf één was, gelukkig is er nu een alternatief, oogappels, met dank aan de gelijknamige Tv-serie van BNN/VARA. Afgelopen donderdag was de kerstfilm op TV en speelden oogappels Mees, Pip en Nina tijdens het kerstdiner Top of Flop, wat waren hun hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar. Ik heb mezelf die vraag ook gesteld. Dieptepunten op wereldschaal waren er in 2022 genoeg, die laten zich makkelijk raden, over...