Schrijfblok

december 2020 waarin premier Rutte dinsdag in de persconferentie herhaalde dat we met kerstmis maximaal drie gasten vanaf dertien jaar mogen ontvangen. Een kwart van de Nederlanders gaat zich er niet aan houden, bleek uit een onderzoek van het Opiniepanel van EenVandaag. Je zou denken te maken te hebben met een door en door christelijk volkje voor wie kerst heilig is, de dag immers waarop herdacht wordt dat in een eenvoudige stal in Bethlehem hun Verlosser is geboren. Ik vermoed eerder dat het...

december 2020 Waarin ik bij het zien van de eerste aflevering van Klassen, een zevendelige documentaire over ongelijkheid in het onderwijs, moest denken aan wat Louis Davids ooit zong, diep in de vorige eeuw: Als je voor een dubbeltje geboren bent, bereik je nooit een stuiver meer. Geef het maar op, beweert Davids als hij aan het eind van het lied zegt: En als je nou roggebroodkind bent, dan zal je je nooit in kaviaar verslikken. En doe nou maar geen moeite meer, wees verstandig, want het...

december 2020 Waarin Geert Wilders in een zondagse tweet Nederland goedemorgen wenst, met een foto van een bankje in een stemmig herfstbos: kijk hoe mooi ons Nederland is. De week ervoor deed hij dat met een schilderij van Anton Pieck: kijk eens hoe gezellig Nederland is. En deze zondag met een foto van sterren en wat brandende kaarsjes: kijk eens hoe fijn christelijk Nederland is. Zijn milde zondagse Goedemorgen Nederland tweets staan in schril contrast met zijn verbeten doordeweekse Lazer op...

november 2020 Dit was de week waarin de Bond tegen Vloeken het juryrapport kinderboeken 2020 publiceerde. Met rode oortjes en gewapend met een dieprood potlood heeft de bond onder voorzitterschap van Kees van Dijk alle 27 bekroonde kinder- en jeugdboeken van het afgelopen jaar doorgevlooid op onwelluidend taalgebruik, van vloeken als godverdomme en Jezus Christus, tot schuttingstaal als shit, kut en lul. Eén van 27 boeken was De man met de zeegroene ogen, bekroond met een Zilveren Griffel. Het...

november 2020 Waarin ik tijdens het schrijven aan Stapelbedbroers, mijn nieuwe boek, tegen een onverklaarbare hobbel op liep, en het verhaal dreigde vast te lopen. Het vreemde was dat ik in mijn hoofd precies wist wat er in het hoofdstuk moest gebeuren, maar dat ik het niet op papier kreeg. Sterker nog, ik begon er niet eens aan. A.,mijn neefje uit Den Haag, zou mijn on-zin het hoofdstuk te schrijven ongetwijfeld wijten aan het nummer ervan: 13. Hij is dit jaar veertien geworden en hoe blij hij...

november 2020 Waarin ik twee ongevraagde adviezen de wereld in heb geslingerd. Het eerste advies is gericht aan iedereen die denkt met het zwaard in de hand zijn geloof meent te moeten belijden en luidt als volgt: Lieve extremisten, doe die bomgordel af, laat je mes thuis en laat je geweer nu eens niet spreken, maar geef het woord aan de liefde. Het is effe wennen in het begin, maar ik verzeker jullie: na verloop van tijd ga je ervan houden! Het tweede advies is gericht aan Donald Trump:...

november 2020 Waarin ik sinds tijden er weer een zag, vastgestrikt om het gepermanente hoofd van een oude vrouw, in hevige regen op weg naar Albert Heyn: een plastic regenkapje. Daar loopt mijn moeder, dacht ik, ze ziet er nog goed uit voor haar 104 jaar. Meteen daarna dacht ik aan Simon Carmiggelt die ooit in een van zijn Kronkels schreef: Ze droeg een doorzichtig regenkapje waardoor ze iets weghad van een doorwerkproject. Wie schrijft verdwijnt, wat blijft is een enkel zinnetje: Alles van...

oktober 2020 Waarin ik een brief schreef aan mijn kleindochter. Het was niet de eerste brief die ik haar schreef. Ze is geboren op 29 februari, op schrikkeldag, een paar weken voor het land op slot ging en ik het zekere voor het onzekere nam en mijn kleindochter niet meer in de armen sloot. In plaats daarvan schreef ik haar een brief en ben dat blijven doen, ook toen de deur weer op een kiertje ging en ik haar weer in mijn armen durfde nemen. Ik schreef er elke week één en inmiddels liggen er...

oktober 2020 Waarin ik in de Volkskrant van dinsdag 13 oktober een interview las met schrijver Lisa Huissoon over haar boek Alle mensen die ik ken. In alfabetische volgorde beschrijft ze in korte, poëtische teksten de 2.131 mensen die ze in haar leven heeft ontmoet. Bij de B noteert ze: Bram (4), oudoom; de man van Arie (1), Lewedorp: Elke keer als ik hem zag vroeg hij hoopvol of mijn fiets stuk was, zodat hij hem kon repareren. Een lezer van het boek liet haar weten: ‘Het is een boek...

oktober 2020 Waarin ik na vijf weken afwezigheid mijn rondje door de polder boven Utrecht weer heb gefietst. Tijd genoeg, voor de Kinderboekenweek hoefde ik niet op stap. Drie uitnodigingen voor klassenbezoeken had ik staan, ik heb ze alledrie ruim op tijd afgezegd. Ik had er geen zin in. Volgend jaar weer, corona valente. Het was stil in de polder, de vogels zwegen op een enkele vlucht ganzen na. Van de knobbelzwanen die ik in de lente hun nest heb zien bouwen, hun jongen heb zien zwemmen en...