Schrijfblok
Ik was voor werk in Turnhout, De club van lelijke kinderen, de film naar mijn boek, werd vertoond in zaal 2 van UGC Cinema’s aan de Graatakker. Een keer ’s morgens en een keer ’s middags, beide keren aan zo’n 160 kinderen van zo’n elf jaar. Na afloop van de film mocht de zaal vragen stellen, zowel aan mij als aan Jeroen Margry, de scenarioschrijver van de film. In de pauze maakte ik een ommetje en liep de Sint Pieterskerk aan de Grote Markt binnen. Het orgel speelde, ik liep een...
Van de week kreeg ik een doos oude kinder- en jeugdboeken. Misschien zat er iets voor me bij. Ze hoefden niet meer terug. Ik mocht ze bij het oud papier doen. Het jongste boek uit de doos was Hop maar Jip en Jan-ne-ke,van An-nie M. G. Schmidt, uit 1955. De rest was veel ouder, uit de tijd dat je broden nog met twee o’s schreef en visch met sch. Mijn moeder uit 1916 heeft nog heel lang zoo geschreven, herinner ik me van boodschappenbriefjes. Ik bladerde wat in versjesboeken met titels als Het...
Toen ik afgelopen zaterdag bij boekhandel Bijleveld in Utrecht Zur See van Dörte Hansen aanschafte, kreeg ik behalve het Boekenweekgeschenk, De eerlijke vinder van Lize Spit, ook een narcis cadeau. Om de lente in te luiden, veronderstelde ik. Misschien ook wel, maar de narcis had meer te maken met het thema van de Boekenweek: Ik ben alles, zo liet Bijleveld op Instagram weten: Wij vonden de ‘ik’ in het boekenweekthema ietwat individualistisch en moesten direct aan Narcissus denken. Die...
Het heeft even geduurd, maar eindelijk is het dan zo ver: ik ben miljonair. Tenminste als ik de berekening van de WOZ-waarde van mijn woning mag geloven, ruim 9 ton. Tel daarbij op wat ik aan spaargelden heb en aandelen Groenfonds en je zit aan een bedrag met zes nullen. Het is bekend, wie veel heeft, wil steeds meer en in een impulsieve bui besloot ik als een Rupsje Nooitgenoeg bezwaar te maken tegen de hoogte van de WOZ-waarde van mijn pand op stand, niet rechtstreeks bij de gemeente, maar...
Opa Boekie heet ik bij mijn kleindochter. Niet omdat ik schrijver ben, met haar drie jaar heeft ze daar nog geen weet van, maar omdat ik haar eindeloos voorlees. Eén van haar favoriete voorleesboekjes is Hoep, zei de chauffeur, een Gouden Boekje waarin een vrachtwagenchauffeur een varken en zijn boerderijvriendjes meeneemt voor een plezierritje. Laatst moest ik bij het voorlezen denken aan Caroline van der Plas, de Zwarte Riek van BBB, en wat er op de website van haar partij staat onder het...
Verslaggever Hassan Bahara schreef in de Volkskrant van afgelopen zaterdag een open brief aan alle zogenaamde dubbeltjes die kwartjes willen worden: ‘Lieve kinderen in een zogeheten achterstandspositie. Ik bedoel jullie; (…) de jongens en meisjes die opgroeien in een armlastig gezin, in een armlastige wijk, dromend van het moment dat jullie in kwartjes zullen veranderen.’ Ik moest meteen denken aan Henk, hoofdpersoon van Stapelbedbroers, mijn laatstverschenen jeugdboek, losjes gebaseerd...
Veertig jaar geleden schreef ik mijn eerste kinderboek: Mooi meegenomen (Ploegsma 1983). ‘Heb je het boek weleens teruggelezen,’ wilde mijn zoon laatst weten. Dat had ik, ik speelde met de gedachte het boek, dat nergens meer verkrijgbaar is, ook niet in de bibliotheek, opnieuw uit te laten geven om mijn veertigjarig schrijverschap luister bij te zetten. Ik zag ervan af. Met het verhaal is niks mis, maar ik zou het grondig moeten herschrijven, niet omdat het niet meer door de beugel van de...
Over een paar dagen wordt mijn kleindochter drie jaar, maar op welke dag? Ze is een schrikkelkind, geboren op 29 februari 2020, vlak voor het uitbreken van Covid 19, waarmee ze de familietraditie van haar vaderskant, geboren worden in een rampjaar, in ere hield. Ik ben een watersnoodkind, haar vader een Tsjernobylbaby en zij een Coronakind. De eerste dagen kon ik haar nog in mijn armen houden, toen ging de wereld op slot en schreef ik haar elke week een brief, tot ze één werd. Vanaf toen nam...
‘Je bent er!’ riep D. gisteravond verbaasd uit toen hij me het voetbalveld op zag lopen. ‘Tuurlijk ben ik er,’ zei ik. ‘Ik ben er toch altijd!’ ‘Ik dacht je zal wel druk zijn met het kuisen van je kinderboeken.’ ‘O, dat,’ zei ik. ‘Ik ben al begonnen, hoor. Heb je mijn tweet niet gelezen: Om de sensitivity-readers een handje te helpen wijzig ik met ingang van de volgende druk de titel van mijn boek De club van lelijke kinderen in De club van kinderen, hashtag Roald Dahl.’...