Schrijfblok
Waarin ik me voorstelde dat een kind de krant opensloeg en tot haar verbazing haar moeder uitbundig juichend op de foto zag staan. Haar moeder, zag ze dat nou goed? Ze zag het goed. Maar waarom moest haar moeder zo juichen? Was het toen haar broertje geslaagd was voor zijn zwemdiploma? Of moest haar moeder juichen toen de uitslag van haar doorstroomtoets bekend werd? Of was het toen ze te horen kreeg dat opa binnenkort een lintje krijgt omdat hij 25 jaar bij de vrijwillige brandweer in het dorp...
waarin er doden vielen op het slachtveld, heel veel doden. De wapenhandelaars wrijven zich in de handen. De wind is gedraaid, de Koude Oorlog is terug. Er was een tijd dat ik afscheid nam van de ING, de bank belegde ook met mijn dubbeltjes en kwartjes in wapens en ik wilde geen bloed aan mijn handen, ook niet een beetje bloed. Dat wil ik nog steeds niet, maar Oekraïne moet gesteund en Europa moet rearmed. Geen woorden maar wapens. Er was een tijd dat ik PSP stemde, de Pacifistisch...
Op 13 juli 2024 vond er een mislukte moordaanslag plaats op Donald Trump, hij kwam er met een schampschot aan zijn rechteroor vanaf. ‘God heeft me gered,’ beweerde Trump in zijn speech van 20 januari jongstleden. Klopt het dat God hem heeft gered? Tijd om te factchecken en omdat Mark Zuckerberg het niet meer doet, besloot ik het zelf te doen. Ik belde God en nadat ik zeker anderhalf uur in de wacht had gestaan, kreeg ik Hem eindelijk aan de lijn. ‘Het klopt en het klopt niet,’ sprak God...
Wie is je vader, wie is je moeder? Leuk dat u dat vraagt. Ik ben het afgelopen jaar bijna onafgebroken met die vraag bezig geweest, ik ben er nog niet uit. Het komend jaar ga ik ermee door, ergens in het najaar hoop ik dan iets van een antwoord te hebben gevonden, te lezen in de roman Zien wat van gisteren overbleef. Mooie titel, een kinderboek? Een boek voor volwassen. Nee, niet zeggen. Wat niet zeggen? Eindelijk een echt boek, niet zeggen. Ik houd mijn mond al. Fijn, vraag me anders of ik het...
Ik heb een pleurishekel aan eindejaarslijstjes, zeker als ik er niet in voorkom, zoals in de Grote Vriendelijke Honderd 2024, een lijst met de favoriete honderd kinderboeken aller tijden. Maar ja die lijst is dan ook samengesteld door lezers met het geheugen van een eendagsvlieg. Er is geen God. Helemaal tot daaraantoe, ware het niet dat er van de top 100, een initiatief van Bas Maliepaard en Jaap Friso, posters worden gemaakt die door het hele land in scholen, bibliotheken en boekwinkels...
Onlangs zijn er door de Griffeljury twaalf Zilveren Griffels toegekend in zes categorieën, gemiddeld twee per categorie dus. Te veel, laat Volkskrantrecensent Pjotr van Lenteren in de boekbijlage van 29 juni weten. Dat haalt de glans van de prijs af. Schaf de (leeftijds)categorieën af, is zijn pleidooi, en bekroon hooguit vier boeken met een Zilveren Griffel, waarvan het beste boek onderscheiden wordt met goud. Van het afschaffen van de categorieën ben ik geen voorstander, met uitzondering...
Ik wist zeker dat ik ze niet had weggegooid, de sloffen van mijn moeder, maar kon ze nergens meer vinden. ‘Je hebt zeker weer met je neus gekeken,’ ik hoorde het haar zeggen. Ik zocht de sloffen omdat ik in een ervan haar kerkmissaal had gedaan, een gebedenboek dat ik nodig heb voor de roman waaraan ik momenteel schrijf: Zien wat van gisteren overbleef. Ik had het zoeken allang opgegeven toen ik de sloffen vond, in een doos waarin ik al had gekeken, met mijn neus, precies wat mijn moeder...
Letter vermist (van onze correspondent in Luiletterl*nd, D. van D*le) De letter * uit het *lf*bet is vermist. Dit meldt zojuist de t**lpolitie. Ze is gistern*cht voor het l**tst gezien in een onvoltooid sonnet van de dichter E. van Eikenstein. De versl*genheid in het *lf*bet is groot, temeer d**r het g**t om de eerste letter van het *BC. ‘Zonder * zijn we niet compleet, aldus een **ngesl*gen U,’ medeklinker van *. N**r de reden van de vermissing is het gissen, een misdrijf wordt niet...
Lente i.m. Aleksei Navalny Er is een bloem geknakt met lichte lentekleuren. terwijl hij brak nog in de knop liet hij weten: geef niet op. Ik heb de hand gezien die het liet gebeuren. Hij werd bij naam genoemd, niet langer werd gezwegen opdat het snoeimes weten zal: er bloeien bloemen overal één bloem geknakt, dat houdt de lente echt niet tegen.
Zondag was Rutger Bregman te gast bij Buitenhof. Progressief links moest wat hem betreft maar eens ophouden met het eindeloos analyseren van de opkomst van het populisme en de ruk naar rechts. Een in zijn ogen vrijblijvende en gratuite bezigheid. Doe iets, is zijn alternatief, kom in actie. ‘En dan is het niet voldoende om te zeggen: ik heb vanmorgen vegetarische paté op mijn boterham gedaan.’ Zijn pleidooi voor een morele revolutie is een wake-up call voor de economische elite, voor de...