Schrijfblok

Utrecht 23 september 2022 Vladimir, Ik schreef je eerder een brief waarin ik je aanbood met de duplo van mijn kleindochter te mogen spelen, je hebt er niet op gereageerd. Had ik ook niet had verwacht, toch schrijf ik je nu opnieuw. Ik heb namelijk een tip voor je, een gratis advies om een einde te maken aan dat onzalige avontuur waarin je je begin dit jaar hebt gestort, een oorlog die je never nooit gaat winnen, dat weet jij net zo goed als ik. Je moet ermee stoppen, maar hoe? De eerste aanzet...

Ik was gevraagd een verhaal te schrijven bij een tekening van Alice Hoogstad van een jongen die met een boot door de nacht vaart. Hij is op zoek naar zijn vader, wist ik meteen, maar daarna stokte het. Ik kon er geen woorden voor vinden. 'Geef de opdracht dan terug,' zei A. en dat was de juiste schop onder mijn komt om het verhaal te schrijven. De jongen krijgt in zijn Vatersuche gezelschap van een goochelaar, die zich bekend maakt als de Dood, een illusionist met maar een beperkt repertoire:...

De oude dichter was aan de beurt. Tram had hij zelf al gelegd. Zij maakte er tramhalte van. Hij stak een laatste sigaret op. Aaide de kat. Keek hoe de zandloper leegliep. En legde aan. Op één na al zijn letters kwijt. Tramhaltemeisje.

De Griffel- en Penseeljury bekroonde dit jaar in totaal 45 boeken: 12 Bronzen Penselen, 8 Zilveren Penselen, 14 Bronzen Griffels en 11 Zilveren Griffels. Veel te veel vindt Pjotr van Lenteren, kinder- en jeugdboeken recensent van de Volkrant. Beperk het tot drie: Goud, zilver, brons. Hij heeft er ook al titels bij genoemd waarbij hij zich overigens wel liet leiden door de nominaties van de Griffel- en Penseeljury, dus echt dwars is hij niet. Niks te veel vindt Ionica Smeets in haar column...

Ik maakte een boek met oude en nieuwe liedjes over de belangrijkste feesten van het jaar in herfst en winter. Natuurlijk kon een Sinterklaasliedje niet ontbreken. Ik koos niet voor een voor de hand liggend lied als Zie ginds komt de stoomboot of Zie de maan schijnt door de bomen maar voor In het stadje Suikerhuizen, een bestaand, maar minder bekend lied: In het stadje Suikerhuizen, ergens in Luilekkerland, kroelt het van de chocomuizen, zin hun buikje zit fondant. Sinterklaas stuurt zeven dagen...

Utrecht, 28 februari 2022 Vladimir, Dit weekend vierde mijn kleindochter haar tweede verjaardag. Als je haar vroeg hoeveel jaar ze werd, stak ze twee vingers op, samen vormen ze het V-teken, laat het de V van vrede zijn, niet de V van victory. Oorlog kent geen winnaars. Ze kreeg stoepkrijt in alle kleuren van de regenboog, en duplo om mee te bouwen. Jij hebt ook speelgoed, liet je de wereld weten, maar niet om mee te bouwen, maar om kapot te maken. Lang voor jij aan die achterlijk lange tafel...

Er is een boom geveld, om precies te zijn de prunus bij ons in de tuin. Dudley had hem losgewrikt, Eunice had hem het laatste duwtje gegeven. ’s Nachts is hij gevallen, het moet heel langzaam zijn gegaan, we sliepen er doorheen. De schuur van de buren ving hem op en vandaag is hij geruimd. Lang geleden vertaalde ik een verhaal van Margaret Mahy, waarin een meisje treurt om het omhakken van een rij dennenbomen, de mannen die het beulswerk verrichten troosten haar: je bent de bomen kwijt, maar...

Afgelopen jaar las ik in totaal 45 boeken, Beautiful world, where are you van Sally Roony niet meegerekend, waaraan ik in december was begonnen en dat ik gisteren heb uitgelezen. Dat boek komt op mijn lijstje van 2022. De 45 boeken die ik vorig jaar las, bestonden uit kinder- of jeugdboeken (7), Nederlandstalige romans (21), Engelstalige romans (5), verhalenbundels (3) , non-fictie en/of biografieën (7), Engelstalige kinderboeken (1) en één van kaft tot kaft gelezen poëziebundel. Aan...

Mdou Moctar is muzikant en Touareg. Hij woont in Niger en was gisteren te zien bij Eenvandaag. ‘Als Europa alles wat van Afrika is hier in Afrika zou laten,’ zei hij, ‘zou er geen immigratie zijn. Als ze het uranium hier zouden laten. Haal dat niet weg. Neem niet het goud mee, neem niets mee.’ Het vervoeren van immigranten in Niger is onder druk van de EU strafbaar gesteld. Moctar: ‘Hoe moeilijk het ook is, ze zullen het blijven proberen.’ Hij maakte het klein en overzichtelijk,...

Een schrijver is zijn eerste lezer. Kun je zelf wel beoordelen of het goed genoeg is om uit handen te geven? Onno Blom stelt de vraag aan Peter Buwalda in de Volkskrant van vrijdag 31 december, maar ik wil er ook wel antwoord opgeven, niet namens Buwalda, maar namens mezelf. Het antwoord is ja. Ik geef mijn verhaal pas aan lezer twee als ik zelf ervan overtuigd ben dat alle woorden op de juiste plaats staan. Soms is lezer twee het met me eens, heel soms ook niet. In dat laatste geval heeft...