In de wolken

In plaats van naar het bloed-aan-de-paaltoernooi in Qatar te gaan kijken, lees ik tijdens alle wedstrijden van Oranje voetbalboeken voor, van kaft tot kaft.
Afgelopen maandag was de aftrap en las ik in mijn winkel en werkplaats, voor de gelegenheid omgedoopt in Studio 6500, voor uit Stapelbedbroers. Ik ben tot de helft gekomen.
Het voorlezen is live te volgen op Instagram, maar publiek is (zij het beperkt) in Studio 6500 ook welkom. Het maakt het voorlezen voor mij een stuk makkelijker, ik hoef dan niet tegen de muur aan te praten.
Zes supporters waren er maandag komen opdagen, ze kwamen niet met lege handen, ze namen wijn en pinda’s mee en een zelfgebakken appeltaart, in een versierde taartdoos. 

Ik voelde me een beetje als de man in de wolken, uit het gelijknamige prentenboek van Annette Fienieg en mij, een man die in zijn huis hoog in de bergen, het geluk van zijn schilderij deelt met de mensen beneden in het dorp.
Naast de man in de wolken gezeten, kijkend naar het schilderij, een schitterend landschap in een opgaande zon, vergaten de dorpelingen voor even hoe lelijk en treurig het leven soms was.
Ongevraagd namen zij iets voor hem mee: een brood, een fles wijn, een veer, een liedje of tekening.

Vrijdag is de tweede wedstrijd van Oranje, dan lees ik de tverder voor uit Stapelbedbroers, als bescheiden protest, maar ook om even te vergeten hoe lelijk en treurig het leven soms is.