Haalde ik in oktober ’s avonds op weg naar de Onze Lieve Vrouwe kerk mijn rozenkrans uit het bruine etuitje en hield ik de roze kralen onder het licht van een straatlantaarn, veranderde roze in
blauw, de kleur van de Moeder Gods.
Een wonder!
Ook het witwassen van mijn ziel beschouwde ik als een wonder, de biechtstoel als wasserette. En om mijn schoongewassen zieltje zo lang mogelijk rein te houden, liep ik het liefst alleen naar huis
en niet in gezelschap van vriendjes of broertjes, daar kwamen alleen maar vlekken van.
Een nieuw jaar, de wereld wordt wakker, trekt een schoongewassen hemd aan en houdt haar adem in.
Wie maakt de eerste bloedbesmeurde vlek?