oktober 2011
Er zijn schrijvers van kinderboeken die hun oren laten hangen naar hun publiek. Zelf noemen ze dat: luisteren naar de lezer. De lieve lezertjes wordt gevraagd: waarover willen jullie
dat ik schrijf. Vervolgens mogen ze meedenken over de loop van het verhaal en hoe het moet aflopen. En de lezertjes mogen beslissen hoe het omslag eruit moet zien. Heel democratisch
allemaal.
Ik hou er niet van. Ik zeg met Jeroen van Merwijk hardop Ja tegen N.E.E.
Van Merwijk is ondermeer beeldend kunstenaar en cabaretier en initiatiefnemer van het Nieuw Elitair Elan, een beweging die streeft naar verbetering van het geestelijk klimaat in onze
heerlijke moerasdelta.
Deze week verscheen zijn boekje Van Merwijks laatste woord over kunst & cultuur, daarna kan iedereen weer gaan twitteren, waarin hij op cabareteske wijze uitlegt wat kunst is, hoe
kunst ontstaat en waarom kunstenaars kunst maken.
In het nawoord schrijft hij waarom hij zich niet heeft uitgelaten over de rol van het publiek in de kunst en cultuur : ‘Het publiek heeft geen flauw idee van wat het wil zien (…) Het is niet
voor niets het publiek (…) Publiek komt kijken naar de dingen die door de kunstenaars voor het publiek zijn bedacht. Zo hoort dat. (…) Dat is namelijk de taak van de kunstenaar (…) het publiek
iets voor te schotelen waar het publiek niet zelf van gedacht had dat het dat nodig zou hebben. En dat publiek mee te nemen naar verre en wonderbare oorden waar dat publiek uit zichzelf nooit zou
zijn terechtgekomen, een nieuwe en vreemde wereld die het publiek niet kent en toch op een mysterieuze en miraculeuze manier herkent. Dat is het wonder van de kunst.
Van Merkwijks laatste woord over kunst & cultuur is uitgekomen bij Van Nijgh en van Ditmar en kost 15 euro.