september 2012
Ik was weer eens verdwaald, ik raak altijd overal verdwaald, of ik nu een plattegrond bij me heb of niet. Links is bij mij net zo makkelijk rechts en andersom.
'Mevrouw, weet u hoe ik het beste kan lopen naar het Maxima-park?'
Daar in het park begint over een klein uurtje de tweede ronde van Zingende Beelden, een theatrale en muzikale route langs de kunstwerken in het park, onder leiding van Victor Frederik.
Bij twee van de beelden, Zonder Titel en Wood Chapel, heb ik de teksten geschreven en ik wilde er graag bij zijn als ze worden opgevoerd.
'Loopt u maar mee,' zei de vrouw. 'Ik ga ook die kant uit.'
Nee, ze ging niet naar Zingende Beelden. Ze was bezig met haar dagelijkse wandeling, haar loopje zoals ze het zelf noemde. Eerder deed ze dat met anderen, maar dood en ziekte had het groepje
dermate uitgedund dat ze vaak in haar eentje haar loopje deed.
Of ze weleens in het park kwam?
Jazeker, de bril van haar man ligt er in één van de ondergrondse vitrines, een kunstwerk van Mathilde Terheijne.
De man van de vrouw die met mij oploopt naar het Maximapark overleed, net toen ze van Kanaleneiland naar Leidsche Rijn waren verhuisd.
'Hij is ziek gekomen. Hij heeft niet lang kunnen genieten van onze nieuwe woning. Het is jammer, maar je moet door.'
Vlak nadat hij overleed zag haar zoon een berichtje in de krant dat een kunstenares voorwerpen zocht als toekomstige herinneringen van Leidsche Rijners en toen heeft ze de bril van haar man
gedoneerd, de bril die in brons gegoten in het park ligt. Zo nu en dan neemt ze een kijkje.
Bij de ingang van het park gaan we ieder onze eigen weg, de vrouw naar haar huis, ze heeft nog een soepje staan, en ik naar Zingende Beelden. De eerste ronde is wat uitgelopen, o.a. door
een klapband van de trekker die het publiek, zo'n 70 mensen, jong en oud, van kunstwerk naar kunstwerk vervoert. Victor Frederik doet net het beeld Zonder Titel aan, van Zilvinas
Landzbergas, een put met eeuwig stromend water aan de rand van een meertje. Ik sluit me aan bij het publiek en luister naar Volle maan het verhaal dat ik nog maar een week geleden op verzoek van
Victor heb geschreven.