januari 2013
In het zelfde jaar dat ik met Mooi Meegenomen mijn debuut maakte als kinderboekenschrijver, verscheen ook mijn eerste boek voor volwassenen: Tejo. De lotgevallen van een
geëmancipeerde man. Ik schreef het boek samen met Harrie Jekkers met wie ik in totaal vier satirische romans zou schrijven.
Hoofdpersoon Tejo, op de flaptekst omschreven als ‘een gefeminiseerde man die breien te gek vindt, bewust knuffelt en aktief niet-neukt´, heette eerst Jacques Batist. Jacques naar Jacobus, mijn
doopnaam, en Batist naar de achternaam van mijn moeder. Ik had hem verzonnen voor De Onderstesteen, een links undergroundblaadje, gelieerd aan kollektief kafee de Baas aan de Biltstraat in
Utrecht.
Het waren de jaren tachtig van de vorige eeuw, alles was politiek en we waren links en toch leuk. Harrie als zanger van Klein Orkest en ik als schrijver van satirische stukjes.
In die tijd begon een aantal cartoonisten, waaronder Willemen, Jos Collignon en Anone, De Opstoot, een landelijk satirisch tijdschrift, waaraan Harrie en ik graag als schrijver bij
wilden horen. We namen een oude column van Jacques Batist onder handen, doopten de hoofdfiguur om in Tejo, voorheen Theo, en lazen onze column (ondertitel een tikkeltje te tuinbroek)
staande de redactievergadering voor. Er werd hard gelachen en we mochten voor elke nieuwe Opstoot een Tejo schrijven. Pro deo, dat wel.
Het tijdschrift was geen lang leven beschoren, maar onze Tejo´s waren niet onopgemerkt gebleven. We kregen een telefoontje van Jaco Groot van uitgeverij De Harmonie die zei zeer geïnteresseerd te
zijn in Tejo in boekvorm. We lieten alles vallen waar we mee bezig waren en gingen aan de slag. Ik achter de typemachine, Harrie ernaast en zin voor zin schreven we ons eerste boek, dat bijna
niet was uitgekomen.
We hadden tot laat in de avond aan het laatste hoofdstuk gewerkt en toen we de slotzin hadden geschreven feliciteerden we elkaar en besloten we het te gaan vieren in ons stamcafé. Het
manuscript ging mee in een plastic tas, eerst naar de kroeg en daarna naar de shoarmatent, waar we het met onze zatte koppen bij het weggaan vergaten mee te nemen. Gelukkig ontdekten
we het pas de volgende dag, anders hadden we geen oog dicht gedaan. Het was ons enige exemplaar…
De tas hing er nog en diezelfde dag nog brachten we het manuscript hoogstpersoonlijk naar De Harmonie in Amsterdam.
Er hoefde niet veel aan het manuscript te gebeuren en in november 1983 kwam het boek uit in een bescheiden oplage. De boekhandel had lauwtjes gereageerd, bij aanbieding had De Harmonie slechts
358 exemplaren weten te slijten.
We kregen een voorpublicatie in het oktobernummer van de Humanist, waarop een ingezonden brief volgde van de secretaris van de Stichting Superman, een stichting die zich blijkens hun
briefhoofd ten doel stelde ‘het terugwijzen van spookrijders op de weg van emancipatie in het bijzonder de mannenemancipatie.’
De secretaris had vanuit die doelstelling weinig op met Tejo: ‘Dat veel mannen lacherig, kwaadaardig of panisch reageren op emanciperende mannen geeft, lijkt mij, toch wel te denken.’
De brief kwam de redactie van het tv-programma Sonja op dinsdag onder ogen en nodigde Harrie en de secretaris van Superman aan tafel voor een discussie. De uitzending miste zijn
uitwerking niet. Opeens wilde alle boekhandels in heel Nederland ons boek hebben en de persen van drukkerij Hooibergen maakte overuren. Er volgde herdruk na herdruk na herdruk. Tejo spoot omhoog
in alle boekentoptiens in alle weekbladen. We hadden een bestseller geschreven.
Van de royalty's die ik het eerste jaar ontving , kon ik in één klap al mijn schulden afbetalen die ik de afgelopen jaren had gemaakt, in de kroeg, bij mijn vrienden, mijn moeder en bij de giro.
En dan was er nog genoeg geld over om tijd te kopen. Om te schrijven.
Spekkopers waren we.
Tejo. De lotgevallen van een geëmancipeerde man, co-auteur Harrie Jekkers, De Harmonie 1983
Dit was aflevering 2 van de serie Het verhaal achter...
Volgende aflevering: Hallo nachtvlinder!, Ploegsma 1984