oktober 2013
Het is vandaag collega’s-groeten-collega’s-dag. Op Utrecht Centraal ontmoet ik Marcel van Driel. Hij is op weg naar Zandvoort waar hij met een groep kleuters gaat line-dancen ter promotie van
Billy de Kip, een prentenboek dat hij schreef met Jeroen Schipper. Jort van der Jagt maakte de tekeningen.
Marcel vertelt dat het boek het moeilijk heeft: ‘Het is een verhaal in de traditie van Tom & Jerry en dat is wennen. Nogal wat juffen en moeders hebben er moeite mee, ze vinden het te
gewelddadig. En de donkere illustraties van Jort beantwoorden ook niet aan wat er van een prentenboek voor de kleintjes wordt verwacht.’
Ikzelf ben op weg naar Jenaplanschool Visser ’t Hooft in Amsterdam-Osdorp, waar ik hartelijk word verwelkomd door Floris en Stern. Stern is Stern Nijland en behalve juf is zij ook
schrijver/illustrator van o.a. Koning & Koning en Mevrouw Dientje en het leverworstmysterie.
‘Ik werk vier dagen per week op school, de rest van de tijd zit ik in mijn atelier. Van alleen illustreren kan ik niet rondkomen. Mijn werk is ook niet wat je noemt commercieel en
uitgeverijen nemen steeds minder risico, spelen steeds vaker op safe. Maar ach, omdat ik er niet van afhankelijk ben, hoef ik ook geen concessies te doen.’
Haar verhaal doet me denken aan het interview dat Harrie Geelen twee weken geleden vertelde op de radio in het programma Brands met boeken. Geelen zei voor het geld bij Toonder Studio’s
te werken. Daarmee kocht hij vrijheid voor zijn echte werk.
Twee grote groepen doe ik deze dag, te beginnen met de ‘kleintjes’, de kinderen van de groepen 3, 4 en 5. Terwijl zij plaatsnemen op de bankjes, sta ik verdekt opgesteld te wachten tot
Floris me op het podium roept. Hij doet dat met het zingen van een variant op het weeksluitingsliedje van de school. Hij slaat het eerste akkoord aan op zijn gitaar en de kinderen brullen uit
volle borst:
Kom binnen, beste Koos
We gaan de week nu sluiten
Ga zitten allemaal
Niemand blijft er buiten
Straks is er iemand
Die iets voor ons doet
Dus wacht maar af
En luister goed
De Kinderboekenweek loopt op zijn einde, dit is dag tien, de vermoeidheid slaat toe, maar als de kinderen me met applaus begroeten, krijg ik weer nieuwe energie en neem ik me voor het
applaus te gaan verdienen. Met meer inzet dan anders vertel ik, lees ik voor en geef ze een liedje terug.
Het tweede optreden -want dat is het, een optreden, ‘Cabaret voor kinderen’, zegt Floris na afloop-, voor de groepen 6, 7 en 8, is zo mogelijk nog leuker. Wat een verschil met
gisteren!
Ik praat nog wat na met Stern en Floris en stap dan op tram 17. Bij station Lelylaan staat er op de muur gekalkt: Ben jij gelukkig?