november 2013
Meestal gaat het zo: ik schrijf een tekst waarna Annette begint te tekenen. Zo ging het ook met Verdriet is drie sokken, onze eerste gedichtenbundel bij Lemniscaat.
Het leverde een mooi boek op, met ook nog eens een prachtige cd, en het lag voor de hand om het niet bij die ene bundel te laten.
Annette stelde voor de volgorde eens om te draaien. Dus niet in den beginne was het woord, maar in den beginne was het beeld. Een experiment dat ons beiden de moeite waard leek om uit te
proberen.
Annette trok zich terug in haar atelier en kwam elke avond terug met een of meerdere tekeningen. Aan mij de taak er gedichten bij te schrijven, ze als het ware met woorden te illustreren. Sommige
gedichten leken zichzelf te schrijven, zoals Het regent zonlicht, wat later het titelgedicht zou worden.
Ik keek naar een zonovergoten grasveld waarin een breekbaar meisje een rode paraplu omhoog houdt. Op de paraplu zit een kraai die voor onheil staat, dat wil zeggen, dat zag ik erin:
Het regent zonlicht
op de wereld,
op het meisje in het gras.
Hoor haar moeder
zingt een liedje
voor haar dochtertje van glas
God behoed haar
voor de kraaien
en de allereerste kras,
voor de hobbels en de kuilen
en het snijden van het gras.
De laatste zin heb ik misschien wel te danken aan Co Westerik, aan zijn schilderij Snijden aan gras. Achteraf vermoed ik dat zijn schilderij tijdens het schrijven voor de tekening van
Annette is geschoven.
Met andere tekeningen had ik meer moeite een gedicht te schrijven, en er waren ook tekeningen bij waarbij mij niets te binnen schoot. Die liggen nog steeds op woorden te wachten. Uiteindelijk
wist ik bij zo’n vijfendertig tekeningen een gedicht te maken, waarvan er uiteindelijk 27 in het boek terecht zijn gekomen. September 2010 kwam het boek uit, prachtig vormgegeven door Leentje van
Wirdum.
Net als bij Verdriet is drie sokken heeft Thijs Borsten een aantal teksten op muziek gezet, waaronder Maite Maria, een lied waarin een jonge vrouw wacht op haar soldaat. Het
lied, gezongen door Leine en Jeroen Zijlstra, zou twee jaar later worden bekroond met de Willem Wilminkprijs 2012, voor het beste kinderlied.
Een enkel citaat uit het juryrapport: ‘In zo’n weinig woorden zo’n groot verhaal. Het is betoverend- doordat je als kind een blik gegund wordt in de volwassen wereld van de liefde en de
dood.’
Het experiment om de volgorde van werken om te draaien is meer dan geslaagd te noemen. Het regent zonlicht vind ik een van onze mooiste boeken. Het experiment schreeuwt om herhaling en
dat gaat gebeuren. Maar dan ga er geen gedichten bij schrijven maar ZKV’tjes: Zeer Korte Verhalen.
Het regent zonlicht, boek en cd, Lemniscaat 2010
Dit was aflevering 34 van de serie Het verhaal achter…
Volgende aflevering: Het sneeuwmeisje