februari 2015
In het katern Tijd van Trouw van 14 februari viel mijn oog op een artikel over korte koppies en ik moest meteen aan Eva denken, de hoofdpersoon van mijn jeugdroman Lang zal ze
leven.
Eva van zestien heeft het leven gered van de 84-jarige mevrouw De Graaf. Ze is bij haar op bezoek, kijkt naar een geschilderd zelfportret van de oude vrouw als meisje en mijmert:
Ze draagt kort haar op het portret. Ik denk er ook wel eens aan naar de kapper te gaan en een kort koppie te nemen. Maar ik durf niet. Ik zou behoorlijk uit de toon vallen. Alle meisjes op
school dragen hun haar lang, het liefst in combinatie met een zwarte bril, een extra large model. Sommigen mankeert niet eens iets aan hun ogen. (pag 72).
Aan het eind van het boek durft ze dat wel. De vrouw is inmiddels overleden en heeft Eva het portret nagelaten, een dichtregel van Herman Gorter (De dag gaat open als een gouden roos) en
een zilveren broche van een vogeltje. Eerder had ze van de vrouw voor haar reddingsoperatie al 50 euro gekregen, die ze eerst niet wilde hebben. Nu wel, blijkt uit de slotzinnen van het
boek:
Ik (...) stop de vijftig euro in mijn tas en loop naar beneden.
'Waar ga je naar toe?' vraagt mijn moeder.
'Naar de kapper,' zeg ik.
Niet alle recensenten hebben dit eind op waarde geschat, of zelfs maar begrepen. Een van hen schreef: Na het dramatisch, maar onontkoombare slot, doet Eva iets volstrekts dagelijks: ze gaat naar
de kapper.'
Naar de kapper gaan had iets 'volstrekts dagelijks' kunnen zijn, maar niet in het geval van Eva. Voor haar betekent een kort koppie nemen toegeven aan haar diepste wens zichzelf te zijn.
Ze had de ontmoeting van de oude vrouw nodig om uiteindelijk de moed te vinden voor zichzelf te kiezen, wie dat ook mag zijn, in ieder geval niet een meisje dat laf meeloopt met de kudde en dat
laat ze zien door naar de kapper te gaan.
Wat doen we nu met de recensenten die dit niet hebben gezien?
Niets.
Ze kunnen zelf wel iets doen. Terugkomen op hun eerdere oordeel, maar ja daar is moed voor nodig.
Ongeveer zoveel als voor een meisje van zestien dat afscheid neemt van haar lange haar en een kort koppie neemt.