21 juni 2014
Lang zal ze leven, mijn eerste jeugdroman, is uit. De koning gaat uit varen en Bij ons in de familie liggen bij de drukker en Annette is bezig met het omslag van
Angelino en de drie koningen.
Ik ben even klaar met schrijven en neem de tijd om te lezen: Beautiful ruins van Jess Walter, Twee wegen van Per Petterson en What I loved van Siri Hustvedt.
De eerste twee heb ik inmiddels uit en in het boek van Hustvedt ben ik inmiddels op driekwart. Misschien ga ik daarna nog aan Longbourn van Jo Baker beginnen, maar de kans is groter dat
ik het lezen laat voor wat het is en weer een beginnetje ga knagen aan een nieuw verhaal. Niet omdat de genoemde boeken mij verveelden, integendeel: ik vond ze zo mooi en zo goed geschreven, met
name Twee wegen, dat ik zin krijg zelf weer te gaan schrijven. Dat is wat het lezen van goeie verhalen met mij doet: het zet mij aan tot schrijven.
Wat ik ga schrijven weet ik nog niet, maar van een writers block wil ik niet weten. Daarover heeft Jess Walter in het interview achterin zijn boek Beautiful ruins gezegd:
‘My dad worked worked for forty years in an aluminium plant. I don’t think he ever got “alumnium-block”'