maart 2016
Waarin ik las over een escaperoom in Valkenswaard, een spel waarbij de deelnemers worden opgesloten in een kamer die het Achterhuis wordt genoemd. Binnen een uur moeten ze uit de kamer weten te
ontsnappen, anders vallen ze in handen van de Nazi’s.
De beheerder wil kinderen iets van de geschiedenis meegeven, zegt hij.
Misschien moet hij eerst Het Achterhuis maar eens gaan lezen, het dagboek van Anne Frank, dan snapt hij misschien dat onderduiken geen spelletje is en waarbij je -als je maar slim genoeg bent-
uit handen van de nazi’s kunt blijven.
Waarin ik droomde van mijn moeder en mijn vader, gestorven in respectievelijk 1994 en 1973. Mijn moeder stond te wachten op de bus. Ik kuste haar en liet haar achter bij de bushalte.
Mijn vader lag ziek in bed en ik vertelde hem dat Johan Cruijff was overleden. Ikzelf hoorde het nieuws van Cruijffs dood van mijn zoon.
Waarin ik elke dag werd gewekt door het gezang van een merel in de tuin en ik op een ochtend dacht: misschien is dit het enig juiste antwoord op alle geweld in de wereld, van Ankara tot
Brussel.
Blijven zingen, desnoods tegen beter weten in.