januari 2016
Een poos geleden zag ik Naar de boeren, een uitzending van Andere Tijden. Er kwamen mensen aan het woord die in de oorlog tijdens de hongerwinter vanuit het westen werden
ondergebracht bij gezinnen in het noorden. Het programma verwees naar de gelijknamige tentoonstelling in het Verzetsmuseum in Amsterdam. Ik bezocht de tentoonstelling en begon op de terugweg naar
huis te lezen in Naar de boeren, kinderuitzettingen in de Hongerwinter, geschreven door een van de uitgezette kinderen van toen: Frans Nieuwenhuis.
Bij thuiskomst besloot ik in mijn volgende boek de uitgezette kinderen van 1944 een stem en een gezicht te geven. Tenminste als er al niet een dergelijk kinderboek bestond.
Dat is er niet, mailde collega Martine Letterie mij en zij kan het weten, als schrijfster van geschiedenisverhalen over (onder andere) de Tweede Wereldoorlog.
Het komend jaar ga ik proberen die leemte op te vullen. Ik heb er alle tijd voor nu ik klaar ben met het bewerken en vertalen van 101 nursery rhymes.
Kak! zei de ezel gaat het boek heten. Een kloeke, tweetalige editie met illustraties van Annette Fienieg en vormgegeven door Leentje van Wirdum.
Vorig jaar verscheen bij Rubinstein De Liedjesatlas, 24 wereldliedjes. Thijs Borsten heeft het plan opgevat om rond het boek een interactieve website te bouwen met de liedjes die we al
hebben en van alle andere landen, en dat zijn er in totaal 195. Behalve een ambitieus ook een kostbaar plan. Mochten we ergens geld los zien te krijgen, gaan we, Thijs (muziek), Annette
(illustraties) en ik (teksten), ermee aan de slag.
In februari verschijnt Lang zal ze leven in Duitse vertaling bij de Oostenrijkse uitgeverij Jungbrunnen, onder de titel Lang soll sie leben. Monika Götze heeft het boek vertaald.
In dezelfde maand komen reeds aangekondigde vertalingen in het Koerdisch op de markt van twee prentenboeken van Annette en mij: Het sneeuwmeisje en De man in de wolken.
Ook in 2016 trek ik er weer op uit om overal in den lande voor te lezen. Zes optredens staan al gepland, maar er zullen er ongetwijfeld nog meer volgen.
Annette Fienieg en ik gaan ook weer door met het organiseren van eetlezingen. Eén in het voorjaar en één in het najaar.
Als ik het programma rondkrijg ga ik dit jaar in Prenten & Boeken een voorleesvoorstelling geven voor (jong)volwassen onder de titel: En altijd weer de zee. Een oud plan, dat er nu
maar eens van moet komen.
Vanaf 1999 schreef ik voor jeugdtheater Hofplein Rotterdam om het jaar een familiemusical. Twee jaar geleden kwam een nieuwe leiding en werd een nieuwe koers gevaren met nieuwe mensen met als
gevolg dat er (voorlopig?) geen beroep meer op mij is gedaan. Spijtig. Ik mis het schrijven voor theater en ga komend jaar proberen elders onderdak te vinden. Ik heb plannen om Lang zal ze
leven te bewerken tot theatermonoloog, geschreven vanuit de oude mevrouw de Graaf, die haar leven als voltooid beschouwt.
Tot zover mijn plannen voor 2016 die ik besluit met de wijze woorden van wijlen mijn oom Adriaan: Zeggen is niks, maar doen!