oktober 2015
Donderdag kreeg ik te horen dat Lang zal ze leven genomineerd is voor de kleine Cervantes, jeugdliteratuurprijs van de stad Gent. Anna Woltz (Honderd uur nacht), Marita De
Sterck (Valavond), Marco Kunst (Kroonsz) en Linda Van Mieghem (Hermelijn) zijn mijn mede-genomineerden. Een rijtje waar ik graag tussen sta.
De shortlist is samengesteld door een leespanel, bestaand uit volwassenen, waarna het woord is aan de doelgroep: jongeren in de leeftijd van 12-14 jaar. Zij gaan georganiseerd per school de
genomineerde boeken lezen en gaan erover met elkaar in debat en worden daarbij gecoacht door een leerkracht.
In april 2016 komen de jurygroepen van de diverse scholen bij elkaar en wijzen in een einddebat de winnaar aan. Dat noem ik nog eens leesbevordering. Eenzelfde opzet zou ik in Nederland bij de
kinderjury en de jonge jury ook graag zien.
Met name de kinderjury stelt weinig tot niets voor. Het is een ordinaire populariteitspoll. Met leesbevordering heeft het niets uit te staan. Waarom niet een selectie van zo’n tien boeken laten
maken door deskundige volwassenen, en vervolgens kinderen in jurygroepen met elkaar in discussie te laten gaan? Op school of in de bibliotheek.
Betuttelend?
Integendeel!
Het is kinderen helpen hun literaire smaak te ontwikkelen. Het is leren argumenteren en naar elkaar luisteren.
Het is kinderen serieus nemen.