april 2016
Waarin ik te gast was op een leesclub in Utrecht die mijn boek De zee zien had gelezen. Er waren volop taartjes en zoutjes en glazen wijn en
gelukkig ook volop lof over mijn boek, over het verhaal, de karakters en de stijl. Iedereen was het erover eens dat mijn boek, een jongerenboek, ook geschikt is voor volwassenen.
Ik ben het helemaal met hen eens, maar hoe bereik je die volwassenen?
Fontein, de uitgever van De zee zien, heeft geprobeerd het boek bij Ambo|Anthos of anders bij Atlas|Contact onder te brengen, beide net als De Fontein onderdeel van
VBK-uitgeverijen. Er werd niet gehapt. Ik zin nog op een list. Suggesties zijn welkom.
Waarin de conducteur in de trein van Utrecht naar Amsterdam via de intercom de reizigers meedeelde de laatste tijd last te hebben van bedelaars: ‘Ze proberen u geld af te troggelen.
Werk er niet aan mee.’
Alsof hij het over stadsduiven of ratten had. Niet voeren, want voor je het weet wemelt het ervan.
Waarin ik Willy Wonka’s spotlied over de Drochten voorlas van Roald Dahl uit Sjakie en de grote glazen lift, in een vertaling van Harriët Freezer: O drocht, afzichtelijk
monsterdier…
Het spotlied komt op een cd met verzen van Roald Dahl, een uitgave van Rubinstein, ter gelegenheid van Dahls honderdste geboortedag op 13 september.
Voorafgaand aan het lezen werd ik gevraagd om in een paar zinnen te vertellen wat ik met Dahl heb. Ik zei dat hij in zijn boeken op een humoristische manier zo lekker gemeen kan zijn.
Later op de dag herinnerde een vriend uit het boekenvak mij fijntjes aan de kwalijke rol die Dahl heeft gespeeld in de affaire Salman Rushdie, de Britse schrijver die door ayatollah Khomeiny
een fatwah over zich kreeg uitgesproken voor zijn boek De Duivelsverzen. Dahl had het boek ‘sensatiebelust’ genoemd, Rushdie ‘een gevaarlijke opportunist’ en pleitte voor
zelfcensuur.
Van je collega’s moet je het maar hebben.
Deze week speelde ook de geitenneuker-affaire rond de Turkse premier Erdogan.
Wat zou Roald Dahl daarvan hebben gevonden?