maart 2016
Waarin ik een foto in de krant zag van een beprikkeldraad vluchtelingenkamp in Griekenland en ik terugtuimelde in de tijd.
Ik lifte met een vriend door Europa. Op weg naar Turkije stonden we met ons tentje ergens in Griekenland, onder een sinaasappelboom. Het was vroeg in de ochtend. We kropen uit onze tent. Aan de
overkant van de weg waren meisjes in een zonnebloemveld zingend aan het werk. We zwaaiden. Ze zwaaiden terug.
Waarin de laatste aflevering verscheen van de brievenrubriek Achterwerk, op de VPRO-gids en mijn gedachten uitgingen naar jeugdboekenschrijvers van probleemboeken. Waar moeten zij nu hun
verhaalideeën opdoen? Gelukkig lekte deze week het plan van Marc Dutroux uit voor een onderaardse stad, bevolkt met ontvoerde kinderen. Of is dat meer iets voor een film. Of musical. Of
pretpark.
Waarin een man uit coma ontwaakte en zijn vrouw niet meer herkende en ik me afvroeg of zij opnieuw verliefd op haar zou worden.