mei 2016
Waarin de jaarlijkse familiedag plaats vond van de nazaten van Arie Meinderts (1916-1973) en Marie Batist (1916-1994). Het was een speciale editie: mijn ouders zouden dit jaar allebei honderd
zijn geworden als niet Mijnheer De Dood daar een stokje voor had gestoken. Hij wordt bedankt!
Mijn jongste zus, dit jaar belast met de organisatie, wilde er iets speciaals van maken en had de Laetitiazaal afgehuurd, het zaaltje achter de Onze Lieve Vrouw Ten Hemelopnemingkerk in
Loosduinen.
Eigenlijk hadden we vooraf aan de familiedag naar de kerk moeten gaan om een Heilige Mis bij te wonen ter intentie van A.L. Meinderts en M. Th. Batist. Helaas, God is met uitzondering van het
oudste kind, verdwenen uit het gezin Meinderts en dus werd er niet gebeden, maar alleen gekletst, geklaverjast en gedanst. Wel werd er een bedevaart gemaakt naar het ouderlijk huis
aan de Stadstuinen.
De Laetitiazaal is nu onderdeel van het Haags Pop Centrum, maar was in mijn jeugd vooral de zaal waar films voor de katholieke jeugd werden vertoond. In mijn ‘Loosduinse’ roman De zee
zien komt de Laetitiazaal ook langs, meteen in hoofdstuk 1 al:
‘Om de week vertoonde het kindercomité daar in het weekend films. Welke film je te zien kreeg, moest je maar afwachten. Meestal werden er cowboyfilms vertoond, of films waarin een hond de
hoofdrol speelde, Lassie of Rin Tin Tin. De laatste keer werd de Dikke en de Dunne gedraaid, mijn absolute favoriet.’ pag.12)
De zee zien is onlangs genomineerd voor de Dioraphthe Literatourprijs. In september worden de winnaars bekend gemaakt, er is een juryprijs en een publieksprijs. Mocht ik een van de twee
prijzen winnen, breng ik mijn verhaal terug naar Loosduinen. Ik huur op een zondagmiddag de Laetitiezaal af en lees De zee zien in zijn geheel voor.
Met in de pauze de Dikke en de Dunne.