oktober 2016
Ik neem het terug wat ik in mijn vorige blog schreef: kinderen kunnen wél tien minuten achter elkaar geconcentreerd luisteren, tenminste als ze uit Venray komen en op basisschool De Keg
zitten.
Wat een feest om deze kinderen een uur lang over mijn werk te vertellen. Ze zijn dan ook goed voorbereid. Ze hebben mijn website bezocht, vragen gemaakt die alleen gaan over schrijven in het
algemeen en mijn boeken in het bijzonder, ze hebben in tweetallen een flink aantal van mijn boeken gelezen, van De koning gaat uit varen, een Gouden Boekje, tot Lucas in de
sneeuw.
Een school als De Keg, een Jenaplanschool, gun je elk kind; naast het reguliere programma krijgen kinderen die dat willen en daaraan toe zijn Spaanse les of bridgen, en als het even kan worden de
kinderen mee naar buiten genomen, naar het bos om hutten te bouwen.
Het laatste uur verkas ik van Venray naar Sevenum, naar basisschool De Horizon. De aandacht van de kinderen van deze school doet niet onder voor die van De Keg. En dat voor het laatste lesuur van
de week. Mijn humeur kan niet meer stuk, zeker niet als ik ook nog eens van bibliothecaris Yvonne, die me naar station Horst brengt een compliment krijg. Behalve dat ik bij het voorlezen en
vertellen rust uitstraal, zegt ze, beperk ik me ook tot de inhoud, tot vertellen en voorlezen, en ga ik niet uit angst dat het saai wordt, een toneelstukje opvoeren, als leuke oom, of
een kijk-mij-eens-gek-doen-mens.
Daar kan ik het weekend mee in.