oktober 2017
Toen ik donderdagochtend wakker werd dacht ik even dat ik opgebaard lag, zoveel bloemen stonden er in de kamer, gekregen van vrienden, buren en relaties om me te feliciteren met de Gouden Griffel
voor Naar het noorden. Dinsdag kreeg ik de prijs uitgereikt in de stadsschouwburg van Amsterdam tijdens het Kinderboekenbal. Vooraf werd ik door het jeugdjournaal geïnterviewd,
samen met medekanshebber op het goud en kersverse moeder Anna Woltz, met wie ik afsprak dat mocht zij ook dit jaar de Gouden Griffel winnen, ik haar baby zou krijgen. Ze mocht Benjamin houden.
Het goud was voor Naar het noorden.
De dag erop liet ik de Griffel zien aan de kinderen van de Koos Meindertsschool in Loosduinen. Traditiegetrouw open ik mijn Kinderboekenweek op ‘mijn school.’
De kinderen wilden vooral weten of de Griffel van echt goud was en een van de kinderen riep uit: ‘Nu is onze school beroemd, nu wil iedereen op onze school zitten.’
Na het bezoek aan school was er voor boekhandel Kroon nog een korte ontmoeting met oud-dorpsgenoot Frans van Gaalen, de man achter de besloten Facebookgroep Geboren in Loosduinen.
Hij heeft onlangs onder de titel Plat Glas een bundel Loosduinse verhalen samengesteld en het leek hem leuk mij in ruil voor Naar het noorden een exemplaar van zijn boek te
overhandigen.
‘Maken we er meteen een mediamomentje van,’ had-ie gezegd.
De redacteur van de Loosduinse Krant kon helaas niet komen. Geen nood, zijn vrouw nam de foto en Frans zelf schrijft een stukkie over onze boekenruil.
’s Middags stond er in kinderboekwinkel Alice in Wonderland een optreden gepland, maar eerst gingen we poffertjes eten in Seinpost, op de boulevard van Kijkduin. Dachten we. Seinpost was
gesloten, de boulevard gaat binnenkort op de schop. Een dompertje, ik had een koud biertje bij de poffertjes willen bestellen en willen proosten op mijn ouders, waar ook ter hemel.
Donderdag staakten de leerkrachten en ging een afspraak in de bibliotheek van Horst niet door, zodat ik een vrije dag had. Het kwam mij niet slecht uit. Tijd om de buren uit te nodigen om taart
te eten. Bij Wammes bestelde ik de grootst mogelijk chipolatataart, die de bakker versierde met de juichende tekst Gouden Griffel. Uit de losse pols.
Vrijdag en zaterdag heb ik doorgebracht achter de computer, niet om te schrijven, maar om al die aardige mensen die mij hebben gefeliciteerd persoonlijk te bedanken.
Eén reactie wil ik hier graag noemen, die van Frans Nieuwenhuis. Tijdens de Hongerwinter is hij net als Jaap in mijn boek per binnenschip naar het noorden gebracht. November vorig jaar heeft hij
het eerste exemplaar in ontvangst genomen.
Hij schrijft:
‘Vanmorgen las ik in Trouw dat jij de Gouden Griffel hebt gekregen voor Naar het Noorden. Zeer terecht en hartelijk gefeliciteerd! Bij de aanbieding van het eerste exemplaar heb ik er al mooie dingen over gezegd en het doet me deugd daar vele anderen dat nu feestelijk met mij eens zijn. Om je eerlijk de waarheid te zeggen, voel ik mijzelf er ook een beetje door gevleid. Geniet van je succes!’