mei 2016
Waarin op het terras van café Hofman in Utrecht een kort verhaal zat:
Een oude man, gekleed in een regenjack, dicht geritst tot onder zijn kin, lepelde de laatste schuimresten uit zijn kopje cappuccino. De zon scheen en hij zat er illegaal. Op weg naar
sigarenwinkel De Ouwe Tijd was hij langs het terras gekomen en voor hij het wist had hij plaatsgenomen aan een tafeltje en een kopje koffie besteld, zo een als die meisjes daar.
Een cappuccino? bedoelt u.
Hij had geknikt.
Toen zijn vrouw nog leefde had hij één keer voorgesteld op het terras te gaan zitten, maar daar wilde ze niets van weten. Wat kost dat niet, een kopje koffie op een terras, daar kocht je in de
supermarkt een heel pak voor.
De man rekende af, zag dat ik naar hem keek en zei: ik heb hier nog les gehad, toen het café nog een ulo was, in de oorlog werd de school ontruimd, kwamen er Duitse soldaten in.
Goedemiddag.