maart 2017
Ik zweefde naar het stemlokaal in de Pauluskerk in Tuindorp om pas in het stemhokje te landen, bij toch maar weer GroenLinks.
Liever had ik net als bij de puntentelling-oude-stijl van het Songfestival mijn stem willen verdelen over verschillende partijen: 1 punt voor Art1kel 1, 2 punten voor het CDA enzovoorts
enzoverder tot en met GroenLinks: douze points.
Helaas, je hebt maar één stem en die mag maar naar één partij.
Eén keer kreeg ik de kans om de partij van mijn voorkeur twee stemmen te geven. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was dat. Ik stond naast mijn moeder in het stemlokaal, de gymzaal van
de Sint Petrusschool in Loosduinen.
Ik had mijn stem uitgebracht toen ik in het hokje naast me mijn moeder wanhopig hoorde fluisteren:
‘Koos, Koos, waar staat de KVP? Ik kan de KVP nergens vinden.’
Het was haar volkomen ontgaan dat haar partij recentelijk was gefuseerd met het CDA.
‘Mama, de KVP heet tegenwoordig PSP.’
Voor het verhaal had het leuk geweest dat ik mijn moeder dat had wijsgemaakt, maar daarvoor was ik toch net iets te keurig opgevoed.