Terschelling Dit was de week -18

juli 2016
Waarin ik op Terschelling was om aan mijn nieuwe boek te werken. Bijna dertig jaar geleden, in maart 1986, was ik voor het eerst op het eiland. Net als toen was ik er met Annette, die ik toen mijn vriendin noemde, nu ben ik op een leeftijd dat ik haar mijn vrouw noem.
Annette was nog net niet zichtbaar zwanger van ons eerste en naar later bleek enige kind. Ik schreef er een stukje over in de Humanist, waarvoor ik destijds maandelijks een column schreef: Zelfportret in duinzand.   
In de column ging ik een krant kopen, onderweg veranderde ik van plan en maakte ik een wandeling naar de duinen waar ik een afdruk maakte van mijn gezicht in het zand, die me deed denken aan een dodenmasker:

‘Stond er nog wat in de krant?’ vraagt mijn vriendin vanuit de bedstee (…) ‘Het is lente,’ antwoord ik (…). Ik leg mijn hoofd op haar buik, waarin naamloos nog en onwetend ons kind groeit. (…) Drie centimeter is het, groter niet, maar het binnenoor is al gevormd.’

Thijs zou hij gaan heten. Dit jaar wordt hij dertig. 

Waarin bij terugkeer van Terschelling een boekje bij de post lag: Kijken naar anderen van Dolf Verroen, uitgegeven ter gelegenheid van de opening van Het KinderBoekenHuis in Winsem. 
Het zijn Dolfs herinneringen aan collega kinderboekenschrijvers en -illustratoren, van Tonke Dragt tot Miep Diekmann, van Jenny Dalenoord tot Max Velthuijs.
Annette en ik kregen het gesigneerde boekje ‘Met de meest vriendschappelijke gevoelens’ als dank voor de uitnodiging voor onze laatste eetlezing, op zondag 8 mei.
Dolf las toen het laatste hoofdstuk voor, gewijd aan Johan Fabricius. Frabricius’ grote romans verkochten niet meer, tot zijn grote frustratie. Liesbeth te Houten, zijn uitgeefster, probeerde hem vergeefs te troosten:

‘Maar,’ zei ze, ‘je naam zal altijd blijven door De scheepsjongens van Bontekoe. Dat is onsterfelijk.’‘Dat is een KINDERBOEK,’ riep Johan wanhopig. ‘Word ik onsterfelijk door een KINDERBOEK?’
Liesbeth vond dat mooi, voor Johan was het onaanvaardbaar.
Zijn leven was weg.