juni 2017
Zondag 11 juni was ik op de Kinderboekenparade en opende ik in het Verhalentheater van het Kinderboekmuseum voor een klein maar fijn publiek mijn valies met verhalen.
Ik las versjes uit Kak! zei de ezel, gedichten uit Verdriet is drie sokken en zong wat liedjes uit De liedjesalmanak en De liedjesatlas.
Maar ik begon mijn optreden met mijn oudste boek, Mooi Meegenomen, uit 1983. Het boek is niet meer te koop, vertelde ik, en ook niet meer te leen in de bibliotheek en dus dreigt het
verhaal vergeten te raken en dat is het ergste wat een verhaal kan overkomen: vergeten worden.
En daarover las ik een rijm, een bewerking van Het lied van het vergeten verhaal dat Harrie Jekkers en ik ooit schreven voor de musical Piggelmee uit 1999, opgevoerd door jeugdtheater
Hofplein:
Er was eens een lang en prachtig verhaal
dat rijk was van inhoud en poëtisch van taal
Niemand wist wie het verhaal had verzonnen
het was met een paar woorden heel kort begonnen.
Gaandeweg was het steeds langer geworden
Geen mens kreeg genoeg van zijn wijze woorden.
En als iemand iets leuks of opmerkelijks zei
Dan dacht ie: Ha, fijn weer een stukje erbij
Als alles verteld was, zei het verhaal
Ik stap weer eens op, gegroet allemaal
Bedankt voor de aandacht, tot de volgende keer
Dan ben ik nog langer en vertel ik nog meer
Mooi was de tijd toen het lange verhaal
Overal opdook in elke taal.
Niets is voor eeuwig, hoe graag men ook wil
Alles verandert en niets staat er stil
Het leven zo simpel, eenvoudig en prachtig
werd langzamerhand onrustig en jachtig
Geen mens had meer aandacht voor het verhaal
En liet hij zich horen, riepen mensen brutaal:
Daar heb je dat langdradige rotverhaal weer
Hou toch eens op, hoe je kop eens een keer.
Dan riep hij wanhopig: Luister toch wat ik nou zeg
Maar er werd niet geluisterd en toen kwijnde ie weg
Het werd korter en stiller, bang en voorzichtig
en raakte zwijgend zo goed als doorzichtig
Er was een verhaal, nu heel lang vergeten
En of het nog leeft, ach wie zal het weten.
Wie weet is er ergens nog iemand die luistert
En hoort hoe de wind zijn woorden nog fluistert.