december 2018
Voor de Chinezen was 2018 het Jaar van de Hond, voor mij het Jaar van de Vos, al moest het daarvoor eerst november worden, toen het boekenpanel van De Wereld Draait Door De
schelmenstreken van Reinaert de Vos verkoos tot Boek van de Maand.
Normaal gesproken komen mijn boeken de Bruna en de AKO niet in, nu lag (en ligt) Reinaert de Vos er in grote stapels plat op tafel, aangeprezen als Gezien op TV.
Ik heb besloten er schaamteloos van te genieten; een dergelijk succes komt in een schrijversleven niet vaak voor, hoewel ik het één keer eerder meemaakte met Tejo, of de lotgevallen van
een geëmancipeerde man, dat ik schreef samen met Harrie Jekkers. In 1983 was dat, dus het werd wel weer eens tijd.
2018 was ook het jaar van Liebermann. In opdracht van het Haags Gemeentemuseum, binnenkort Kunstmuseum geheten, en uitgeverij Leopold, maakten Annette Fienieg en ik Liebermann- De zee van
meneer Max, een kinderkunstprentenboek, uitgebracht ter gelegenheid van de tentoonstelling Liebermann, een zomers impressionist. Het boek kreeg mooie recensies, waarin vooral,
en terecht, de illustraties werden geroemd.
Jürgen Peeters:
‘De ware blikvangers in dit stijlvolle prentenboek zijn de fijnzinnige illustraties van Annette Fienieg. Met brede penseelstreken suggereert de illustratrice een dynamisch elan. Met weinig
middelen doet Fienieg veel, voegt ze perspectief en diepte aan haar prenten toe en creëert ze een levendige expressie.’ (Tzum, 3 mei 2018)
Behalve De schelmenstreken van Reinaert de Vos en Liebermann- De zee van meneer Max, kwam dit jaar ook Bobbies Berenfeest uit, een Gouden Boekje met illustraties van
Annette, dat uitsluitend te koop is bij De Bijenkorf, in wiens opdracht we het boekje maakten.
Mussenlust is de titel van een van de mooiste boeken van 2018 en dat heeft alles te maken met de prachtige vormgeving én de schitterende tekeningen van Peter Vos.
Vijftig gedichten over de mus staan er in het boek, waaronder Er is een mus gevallen, dat ik schreef op verzoek van uitgever Peter Müller, en dat bleef niet onopgemerkt.
Arjan Peters schreef in Sir Edmund in de rubriek Goed & Slecht over het boek en in het bijzonder over mijn mussengedicht:
‘Glasheldere regels, zonder valse traan. Het plechtige ‘requiem’ krijgt tegenwicht door de verwijzing naar Jan Hanlo’s evergreen uit 1949, ‘De mus’. Het vormvaste vers als vogelkooi is een
mooi beeld. In die diervriendelijke kooi heeft Meinderts een gevoel gevangen, in vederlichte woorden. Een woord weegt lichter dan een duiveveer, dichtte E. du Perron. Die van Meinderts zijn
ragfijn als mussenveertjes.’
Vijf columns heb ik het afgelopen jaar geschreven, voor Leesplein. Het was de bedoeling dat ik tot het eind van 2018 maandelijks een bijdrage zou leveren en dat had ik met graagte gedaan, helaas
werd de website in augustus de nek omgedraaid.
In het najaar schreef ik in opdracht van het Rijksmuseum vier verhalen bij vier werken van Rembrandt, twee tekeningen (Slapend Hondje en De Koekenbakster, een ets
(Zelfportret) en een schilderij (Stilleven met Pauwen).
De verhalen komen in Het Grote Rembrandt Voorleesboek, waarin ook verhalen zullen staan van Bibi Dumon Tak, Thijs Goverde, , Sjoerd & Margje Kuyper, Joke van Leeuwen en Jan Paul
Schutten.
In februari wordt het boek, met een omslag van Charlotte Dematons, gepresenteerd.
In september ging in de koninklijke schouwburg in Den Haag Achter de duinen in première, solovoorstelling van Harrie Jekkers, die daarmee Paul van Vliet opvolgde als vaste bespeler
van de Haagse schouwburg op de zondagmiddag.
Achter de duinen is behalve een voorstelling over Den Haag in de jaren vijftig in vergelijking met het Den Haag van nu, vooral een monument voor zijn ouders:
Ik ben weer terug achter de duinen pa,
in mijn geboortestad Den Haag
En daar zing ik over jou ma,
over vroeger en vandaag.
Het is elke zondag uitverkocht,
echt geweldig allemaal.
Maar ik mis jullie gezichten
op rij zeven in de zaal.
In juni hebben Harrie en ik op Ibiza de voorstelling geschreven, die na een optreden van Harrie in De Wereld Draait Door, tot eind 2019 is uitverkocht.
Bij thuiskomst van Ibiza leek het mij een leuk idee om op de dagen dat Harrie Achter de duinen speelt, ik in Het Paradijs, het zoldertheater van de Koninklijke Schouwburg, op de
ochtenden een familievoorstelling te spelen.
De schouwburg had er wel oren naar. Ik schreef Een zee aan verhalen, een voorleesvoorstelling met gedichten, verhalen en ‘conferences’, en hield op 7 oktober een besloten try-out.
Goed genoeg om binnenkort met een regisseur ermee aan de slag te gaan.
In het nieuwe theaterseizoen hoop ik met Een zee aan verhalen in première te gaan.
Sinds 2014 organiseren Annette en ik in ons atelier zogenaamde eetlezingen, avonden waarop wij collega-schrijvers vragen om in ruil voor een overvloedige maaltijd elkaar voor te lezen uit Eigen
Werk, oud en nieuw.
Dit jaar is het er niet van te komen omdat we een nieuwe activiteit zijn begonnen: KAMER 23, een literaire middag met telkens twee gasten, een kinder- of jeugdboekenschrijver en een schrijver
voor volwassenen.
In drie rondes lezen ze voor uit Eigen Werk en gaan ze in gesprek met mede-initiatiefnemer Len Borgdorff, stukjesschrijver, dichter en redacteur van literair tijdschrift LITER.
Vier afleveringen zijn er inmiddels geweest. Annet Schaap en ik waren in januari de eerste gasten, gevolgd door Edward van de Vendel en Ellen Deckwitz in april, Marieke Lucas Rijneveld en Wim
Hofman in oktober en Abdelkader Benali en Hans & Monique Hagen in november.
We zijn vast van plan er in 2019 mee door te gaan, en ook de Eetlezingen weer op te pakken, nu niet alleen met schrijvers maar ook met illustratoren, of een combinatie van beiden.
Kan ik nu terugkijken op het Jaar van de Vos, in december 2019 hoop ik terug te kijken op Het Jaar van het Schaap, verwijzend naar de sjabloondruk van een schapenkop, gemaakt door
Annette, voor de omslag van Mist, mijn boek-in-wording. Nu eens geen kinder- of jeugdboek, maar een boek voor volwassenen dat gepland staat voor mei 2019.
Nog even geduld a.u.b.