februari 2020
Waarin ik bedacht dat het woord sneeuwklokje gerust kan worden afgekort tot klokje, sneeuw valt er in Nederland de laatste jaren niet of nauwelijks, en echt koud wordt het ook niet meer.
Hoe anders is dat elders in de wereld, in het oosten van Turkije bijvoorbeeld waar Afghaanse vluchtelingen op zoek naar een beetje warmte groot risico lopen om te komen in de sneeuw en de
kou.
De sneeuw smelt, de doden worden zichtbaar, is de kop van een ijzingwekkend verhaal van Melvyn Ingleby in Trouw van zaterdag 29 januari.
Ik citeer: ‘Op zijn telefoon laat advocaat Kacan de gruwelijke filmpjes zien die hij vanaf de grens doorgestuurd krijgt. Een lijk met paarse winterjas en zwarte sportschoenen ligt in een
beekje. Uit de kraag hangt een uitgevreten schedel.’
Het artikel deed me denken aan de Sneeuwklokjes in Rusland, zoals doodgevroren zwervers worden genoemd die in de lente, als de dooi heeft ingezet weer tevoorschijn komen.
Wat je niet ziet dat is er niet.
Tot de sneeuw smelt.