september 2019
Dit waren de geluiden van Schiermonnikoog: ’s morgens het kraaien van dichtbije en verre hanen, de hele dag door het gakken van overvliegende ganzen en op de grond het krokken van fazanten, een
geluid dat nog het meeste weg heeft van het open- of dichtdoen van een roestig tuinhekje.
En dan was er ook nog het opgewekte naar elkaar roepen en krijsen van zwermen lawaaipapagaaien, kinderen op schoolkamp.
Een van de kinderen had zich losgemaakt uit de zwerm en was neer gestreken in cadeauwinkel ’t Wente, waar ze de verkoper vroeg naar een apotheek. Die was te vinden bij de dokterspost, zei de
verkoper, maar was inmiddels gesloten.
‘Wat ben je nodig?’ vroeg hij op zijn Schiers.
‘Nou, we zijn op kamp, en we mogen iets kopen voor onze ouders, maar het hoeft niet per se een souvenir te zijn.’
Ze fladderde de winkel uit en sloot zich weer aan bij haar zwerm.
Een raadsel wat ze voor haar ouders mee had willen nemen van de apotheek van Schiermonnikoog.