december 2019
In mei had Mist moeten uitkomen, mijn roman voor volwassenen. Het liep anders. Ik leverde braaf op tijd mijn verhaal in bij Hoogland & Van Klaveren, maar het werd te licht bevonden.
Het ergste was: ik was het met de uitgever eens. Er zat meer vlees aan het verhaal en onder het motto ‘als je iets doet, doe het dan goed’ ben ik aan het herschrijven gegaan.
Ik trok me terug op Schiermonnikoog en eind oktober stuurde ik per elektronische post mijn verhaal opnieuw op. En de uitgever zag dat het (bijna) goed was. Er waren nog een paar vragen en
op- , en aanmerkingen, er moeten nog puntjes op de i en streepjes door de t, maar dan is het werk gedaan en kan het boek eind februari de wijde wereld in. Met dank aan broer Aad, kritisch
meelezer.
Behalve aan Mist heb ik het afgelopen jaar gewerkt aan Liedjes zonder grenzen. Na het verzamelen van 24 volksliedjes uit even zo vele landen ben ik de liedjes gaan vertalen en bewerken,
zingbaar in de melodie. Het boek (met cd), wordt 19 januari gepresenteerd in het concertgebouw in Amsterdam. De muziek is van Thijs Borsten, de illustraties van Annette Fienieg en Izaline
Calister en Peer de Graaf zingen de liedjes.
In maart verscheen bij Rubinstein Het Grote Rembrandt Voorleesboek, waarvoor ik vier verhalen schreef bij werken van Rembrandt van Rijn, o.a. bij Stilleven met pauwen. Dat verhaal zou in
de nabije toekomst weleens een boek kunnen opleveren.
In september kwam bij Hoogland & Van Klaveren De man met de zeegroene ogen uit, een prentenboek voor alle leeftijden, met illustraties van Sanne te Loo. Thijs Borsten maakte er weer een mooi filmpje van.
In dezelfde maand verscheen bij uitgeverij Billy Bones Gordeldier en Haas, mijn vertaling van Jeremy Strongs verhalenbundel Armadillo and Hare.
Weer een maand later bracht Rubinstein De wondereik en andere sprookjes uit, alle verhalen op rijm van Harrie Jekkers en mij. Illustraties Fiel van der Veen.
In 2019 verscheen een aantal herdrukken: De liedjesatlas (2de druk), Roltrap naar de maan ( 5de druk), De zee zien (6de druk) en De club van lelijke
kinderen (13de en 14de druk).
De twee herdrukken van De club van lelijke kinderen hebben natuurlijk alles te maken de verfilming van het boek.
Midden in de Kinderboekenweek ging de film in première, ruim een maand later waren er 100.000 bezoekers geteld, waarmee De club van lelijke kinderen de film de gouden status bereikte.
Eén keer viel ik in de prijzen: De schelmenstreken van Reinaert de Vos werd in juni door de Griffeljury bekroond met een Vlag & Wimpel.
Het afgelopen jaar heb ik weinig voorgelezen, net als voorgaande jaren deed ik een rondje Utrecht en bezocht bibliotheken in Oog in Al, Kanaleneiland en Overvecht.
In de Kinderboekenweek ging ik naar de Koos Meindertsschool en naar de bibliotheek Bomenbuurt, allebei in Den Haag.
Voor volwassenen gaf ik een lezing voor de Ockademie, in de voormalige jeugdherberg in Ockenburg in Loosduinen, mijn geboortestreek. Een gedenkwaardige avond met in het publiek veel oude klas- en
buurtgenoten.
Bijzonder was ook het optreden in het Kinderboekenmuseum en vooral in het Vestzaktheater in Enschede, samen met klarinettist André Kerver en saxofonist Niels Bijl.
Ook het vermelden waard zijn de optredens op het Mooie Kinderboekenfestival in Amsterdam, Den Bosch en Hoogeveen, rond enkele liedjes van Roltrap naar de maan.
Ik vertelde, Luc van Loo en Marcelle van der Velden zongen en Annette Fienieg tekende.
Twee keer ben ik dit jaar gefilmd. Door Het Klokhuis (uitgezonden op 9 oktober) en door Iris van Wijk, derdejaars studente aan de Willem de Kooningacademie in Rotterdam. Koos heet haar
filmportret, dat voor publiek te zien zal zijn in onze winkel/werkplaats bij de presentatie van Mist, begin maart.
Kamer 23, onze literaire salon op de zondagmiddag, kende in 2019 slechts één echte editie, op 14 april met Ester Noami Perquin en Bibi Dumon Tak.
Door ziekte en ongemak bleef het tot deze ene keer beperkt, maar volgend jaar pakken we de draad weer op. Wie onze gasten dan zijn is nog niet bekend.
Voor het eerst hebben we wel een kamer 23 Extra georganiseerd.
Op zondag 10 februari hield Mathijs Meinderts een lezing over Utrecht en Caravaggio, waarvoor zoveel belangstelling was dat we de dag erna nog een lezing hebben gepland.
Ging er dan niks mis het afgelopen jaar? Jawel, mijn plan om dit jaar een vertelvoorstelling van de grond te krijgen is op niets uitgelopen. De bedoeling was in juni in Het Paradijs, het
zoldertheater van de Koninklijke Schouwburg in Den Haag, een tweede try-out te spelen. Helaas, door allerlei omstandigheden kwam het er niet van. Wie weet lukt het in de nabije
toekomst de voorstelling alsnog vlot te trekken.
Dit was het voor 2019.
Op naar 2020.