juni 2020
Waarin ik voor het eerst sinds tijden weer op een terrasje heb gezeten en er door me heen schoot: zo moeten koeien zich voelen als ze na een lange winter op stal voor het eerst weer de wei in
mogen. Proost en leve de (vooralsnog beperkte) vrijheid.
De tafeltjes op het terras stonden op ruime afstand van elkaar opgesteld, ruimer dan in het pre-corona tijdperk. Een verademing, dat mag van mij wel zo blijven als in de nabije toekomst alles
weer terug is van tijdelijk abnormaal naar min of meer normaal. Om de horecaondernemer tegemoet te komen, ben ik bereid om twee keer zoveel te consumeren, of per consumptie (iets) meer te
betalen.
Ik heb deze week ook weer voor het eerst gevoetbald, tennissen deed ik al eerder. De top van de Coronaberg is bereikt, langzaam gaan de teugels los, de afdaling is ingezet. En zoals het in de
bergsport ook het geval is, afdalen is gevaarlijk dan klimmen. Bij het klimmen ben je geconcentreerd, alert op het gevaar, bij het afdalen ben je geneigd nonchalanter te worden, vooral wanneer
het einde in zich is, en dan gebeuren er vaak de grootste ongelukken.