Vladimir

 

Utrecht,
28 februari 2022

Vladimir,

Dit weekend vierde mijn kleindochter haar tweede verjaardag. Als je haar vroeg hoeveel jaar ze werd, stak ze twee vingers op, samen vormen ze het V-teken, laat het de V van vrede zijn, niet de V van victory.  Oorlog kent geen winnaars.
Ze kreeg stoepkrijt in alle kleuren van de regenboog, en duplo om mee te bouwen. Jij hebt ook speelgoed, liet je de wereld weten, maar niet om mee te bouwen, maar om kapot te maken.
Lang voor jij aan die achterlijk lange tafel in het Kremlin zat (staat er soms giraffennek op het menu?) schreef Bob Dylan al een lied over je: Masters of war.
Dylan kijkt door je heen, jij verschuilt je achter je bureau en laat je soldaten het vuile werk opknappen. Jij speelt met de wereld alsof het jouw speeltje is.
De wereld is van iedereen, Vlademir, ook van mijn kleinkind. Je mag met haar duplo spelen, en met haar stoepkrijt een mooie tekening maken, van de zon bijvoorbeeld die voor iedereen schijnt, waar je ook woont.


Koos
PS: Mijn Russisch is wat roestig, maar mir, de laatste lettergreep van je naam, betekent toch vrede, of vergis ik me nu?