Ik maakte een boek met oude en nieuwe liedjes over de belangrijkste feesten van het jaar in herfst en winter. Natuurlijk kon een Sinterklaasliedje niet ontbreken. Ik koos niet voor een voor de hand liggend lied als Zie ginds komt de stoomboot of Zie de maan schijnt door de bomen maar voor In het stadje Suikerhuizen, een bestaand, maar minder bekend lied:
In het stadje Suikerhuizen,
ergens in Luilekkerland,
kroelt het van de chocomuizen,
zin hun buikje zit fondant.
Sinterklaas stuurt zeven dagen
Zwarte Piet op muizenjacht.
Wie zich netjes heeft gedragen,
krijgt zo’n muisje thuisgebracht.
De uitgever heeft na 9 jaar het boek verramsjt, niet omdat het boek niet meer verkoopt maar vanwege Zwarte Piet. Een principiële reden dus. Groot was mijn verbazing dan ook dat de uitgever de
hele voorraad voor weinig heeft verkocht. Het vermaledijde Zwarte Piet is dus nog altijd te lezen. Weinig principieel. Had dan de boeken vernietigd. (NEE!)
Had ik er als schrijver zelf nog wat over te zeggen? Helaas, de uitgever had vergeten mij in te lichten.
Jammer, want ik was nooit akkoord gegaan met het verramsjen van het boek om reden van Zwarte Piet. Natuurlijk heb ik er destijds over nagedacht of ik het lied kon verantwoorden. Dat kon ik, zeker
omdat Zwarte Piet geen persoon is, maar een poes, zoals de illustratie laat zien. Had ik hem maar Zwarte Poes genoemd…