Ik heb altijd een pleurishekel gehad aan het woord pubers, zeker toen ik er
zelf één was, gelukkig is er nu een alternatief, oogappels, met dank aan de gelijknamige Tv-serie van BNN/VARA.
Afgelopen donderdag was de kerstfilm op TV en speelden oogappels Mees, Pip en Nina tijdens het kerstdiner Top of Flop, wat waren hun hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar. Ik heb mezelf
die vraag ook gesteld.
Dieptepunten op wereldschaal waren er in 2022 genoeg, die laten zich makkelijk raden, over een flop op navelstaarniveau hoefde ik ook niet lang na te denken, het lichamelijk verval lijkt zich dit
jaar definitief te hebben ingezet. Mijn lichaam is niet langer de tempel van mijn geest maar een huis waarvan een makelaar zou zeggen: een pand met originele details, een opknappertje voor de
liefhebber.
Maar ik moet niet zeiken, het gaat om een getrokken tand, een versleten knie, een pijnlijke lies en onverklaarbaar flauwvallen. Niets vergeleken met bevriende leeftijdgenoten wier tempel van de
geest dit jaar compleet is ingestort, ruïnes waaraan niets meer valt op te knappen.
2022 kende ook hoogtepunten, de absolute top was het verschijnen van Voor altijd vandaag, een bundel gedichten met sjabloondrukken van Annette Fienieg.
De stapel Eigen Werk hoeft niet hoger, maar wel dieper, elk boek wat ik nu nog schrijf moet ertoe doen. Al was het maar voor mezelf.