Afgelopen woensdag stond de intercity naar Enschede ter hoogte van Gouda
urenlang vast. Ik moest denken aan mijn moeder, die in de jaren zeventig regelmatig de intercity naar Groningen nam om op bezoek te gaan bij mijn zus die destijds in een dorpje op de grens van
Groningen en Friesland woonde.
Op dergelijke lange treinreizen maakte ze - zuinig als ze was - gebruik van haar vrij reizen dag.
Nadat Molukkers in 1975 in Wijster en twee jaar later bij De Punt een trein hadden gekaapt en passagiers hadden gegijzeld, heb ik mijn moeder gevraagd of zij niet bang was de trein naar Groningen
te nemen.
‘Welnee,’ antwoordde ze, want behalve zuinig was zij ook de nuchterheid zelve.
‘Maar,’ voegde ze eraan toe, ‘ik zorg er wel altijd wel voor dat ik een breiwerkje bij me heb.’
Ik heb nog niet zo lang geleden de laatste sokken die ze voor me heeft gebreid weggegooid, ze waren zo versleten, zelfs mijn moeder had ze niet meer kunnen stoppen.