Dubbeltjes


Verslaggever Hassan Bahara schreef in de Volkskrant van afgelopen zaterdag een open brief aan alle zogenaamde dubbeltjes die kwartjes willen worden: ‘Lieve kinderen in een zogeheten achterstandspositie. Ik bedoel jullie; (…) de jongens en meisjes die opgroeien in een armlastig gezin, in een armlastige wijk, dromend van het moment dat jullie in kwartjes zullen veranderen.’
Ik moest meteen denken aan Henk, hoofdpersoon van Stapelbedbroers, mijn laatstverschenen jeugdboek, losjes gebaseerd op de wijk waarin ik ben opgegroeid. Om die reden heb ik het verhaal in de jaren zestig gesitueerd, om precies te zijn 1969, het jaar van de maanlanding. Als een mens op de maan kan staan, moet een dubbeltje toch een kwartje kunnen worden.
Ik had mijn verhaal ook in het nu kunnen laten afspelen, de cent is inmiddels een euro, de achterstand nog altijd niet ingelopen, de kloof misschien wel groter. Henk zou nu Kevin of Wesley heten, of veel aannemelijker: Mo of Assiz, net één vinkje minder.
Of de kloof ooit zal worden gedicht? Als het aan de ‘volgevreten politici en kiezers’ ligt niet, aldus Hassan Bahara in zijn brief: ‘Dit machtsblok (…) heeft vooral een groot hart voor het “vestigingsklimaat” voor grote bedrijven, iets minder voor kinderen in een achterstandssituatie. Ik vrees dat ze nog liever met hun familiefortuin begraven worden dan dat er ook maar een cent extra van ten goede komt aan jullie emancipatie.’
Applaus van het gewezen dubbeltje in mij, al mijn kwartjes voor de dubbeltjes van nu, hoe ze ook heten!