Kees van Kooten is een groot bewonderaar van de Amerikaanse dichter Billy Collins. In Zo wordt u gelukkig (De Harmonie 2010) vertaalde hij zesentwintig van Collins gedichten, voorzien van commentaar. Van Kooten sprak over de dichter in het programma De Taalstaat, waarin hij vertelde over 180 poems, een actie van Colins om de schooldag te beginnen met een gedicht, te horen via het geluidssysteem en dat wegens succes is voortgezet onder de titel 180 poems en more. Van Kooten: ‘De leerlingen...
Afgelopen woensdag stond de intercity naar Enschede ter hoogte van Gouda urenlang vast. Ik moest denken aan mijn moeder, die in de jaren zeventig regelmatig de intercity naar Groningen nam om op bezoek te gaan bij mijn zus die destijds in een dorpje op de grens van Groningen en Friesland woonde. Op dergelijke lange treinreizen maakte ze - zuinig als ze was - gebruik van haar vrij reizen dag. Nadat Molukkers in 1975 in Wijster en twee jaar later bij De Punt een trein hadden gekaapt en passagiers...
Ruim 90% van de theezakjes zijn inmiddels composteerbaar, dus mogen ze nu officieel bij het GFT-afval. Het lipje mag bij het oud papier. Pickwickdrinkers moeten er wel aan denken eerst de vraag op het lipje te beantwoorden, belangrijke levensvragen als: Als je iets tegen de wereld zou kunnen zeggen, wat zou het zijn? Bij wie kun jij je hart luchten? Hoe sta jij bij je vrienden bekend? In welk land zou je het liefst willen wonen? Met wie heb je al lang niet meer bijgepraat? Van wie zou jij de...
Voor hij het woord gaf aan twee snotterende kleindochters liet de kraai van dienst zijn gedachten gaan over bloemen, die er zijn, zo zei hij, in soorten en maten. ‘Bloemen die lekker ruiken, bloemen die mooi zijn om te zien, bloemen die lang leven, bloemen die kort leven.’ Het ontbrak er nog maar aan dat hij zijn praatje niet afsloot met: schuin afsnijden, in lauw water. Gelukkig beperkte hij zich verder tot het aankondigen van de sprekers: kleinkinderen, de oudste zoon en buren, waaronder...
Er is nog niets gebeurd, alle tellers staan op nul, het nieuwe jaar ligt als een leeg vel papier voor me, klaar om te worden beschreven. Ik staar ernaar met de ingehouden adem van het kind dat ik ooit was en dat zojuist een nieuw taalschrift van de meester heeft gekregen, mijn in inkt gedoopte pen zwevend boven het papier. Zolang ik er niet in schrijf, heb ik geen fouten of vlekken gemaakt. Ik zie mezelf staan aarzelend bij de poort van mijn ouderlijk huis, het is ochtend en winter, het heeft...
Het pad ligt voor ons open/we hebben maar te gaan, zijn de openingsregels van een kwatrijn waarmee ik familie, vrienden, kennissen en zakenrelaties het nieuwe jaar in stuurde, mezelf trouwens ook. De regels vonden hun oorsprong op Terschelling in september van het afgelopen jaar. Ik trapte ze op de fiets omhoog. Toen luidden de regels nog: We hadden moeten blijven fietsen/dan was er niets gebeurd. De wereld stond in de fik en fietsend door het duinlandschap tussen Formerum en Hoorn, wenste ik...
Ik heb altijd een pleurishekel gehad aan het woord pubers, zeker toen ik er zelf één was, gelukkig is er nu een alternatief, oogappels, met dank aan de gelijknamige Tv-serie van BNN/VARA. Afgelopen donderdag was de kerstfilm op TV en speelden oogappels Mees, Pip en Nina tijdens het kerstdiner Top of Flop, wat waren hun hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar. Ik heb mezelf die vraag ook gesteld. Dieptepunten op wereldschaal waren er in 2022 genoeg, die laten zich makkelijk raden, over...
Er was in 2022 genoeg wereldleed en voldoende klein leed om in huilen uit te barsten. Ik hield het op een enkele keer na droog. Ik huil te weinig, zeker voor een man op leeftijd, ik word zeventig binnenkort, en zoals bekend: sentiment komt met de jaren. Twee huilbuien staan me nog bij, om te beginnen die keer dat ik onbedaarlijk moest janken bij het luisteren naar Die Kinder von Izieu, een lied van Reinhardt Mey. Hij schreef het lied na het zien van een foto van een groepje Joodse kinderen in...
Er is gekozen, de Dikke van Dale heeft gesproken, energiearmoede en zevenvinker vielen af, het woord van het jaar 2022 is (tromgeroffel): klimaatklever! Het allitereert lekker en het vestigt de aandacht op wat voor mens en dier en plant nu en in de nabije toekomst van levensbelang is: de leefbaarheid van onze aarde. Had er gekozen moeten worden voor het leesteken van het jaar had de keus wat mij betreft hebben mogen vallen op (tromgeroffel): de komma! Wordt vervolgd, in de eeuwen der eeuwen,...
Nico Laan maakt tijdelijke tekeningen, ik las het in Trouw, in de zaterdagkrant van afgelopen weekend. Hij maakt ze op het strand bij Den Haag, grote tekeningen die alleen vanaf grote hoogte te zien zijn, voor even, want na verloop van tijd spoelen de golven zijn tekeningen weer weg, en resten alleen de foto’s die de kunstenaar ervan maakt, geschoten vanaf een drone. In dezelfde Trouw, op de achterpagina, staat een foto van een hotel in aanbouw in Zweeds Lapland, niet van steen maar van ijs....